Majątek Linowo, wchodzący w skład ekonomii prużańskiej, był do 1772 roku własnością królewską, czyli tzw. „królewszczyzną". Po pierwszym rozbiorze Rzeczpospolitej Katarzyna II nadała dobra prużańskie swojemu feldmarszałkowi Piotrowi hr. Rumiancewowi Zadunajskiemu. Faworyt carycy nie zamierzał jednak gospodarzyć na rozległych włościach i rozprzedawał je w częściach chętnym nabywcom. Linowo kupił od niego w 1806 r. Wincenty Trębicki herbu Ślepowron (1763-1842), łowczy kobryński, prezydent sądów powiatu prużańskiego, szambelan króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.

Najbogatszą zdobycz wojenną otrzymała Livrustkammaren z Warszawy zajętej w r. 1655 przez Karola X Gustawa; ona to stanowi obecnie podstawę zbiorów poloniców. Właśnie owe łupy wojenne przyczyniły się do nadania Livrustkammaren jej charakteru zbiorów historycznych, stanowiącego zarazem ochronę przed rozproszeniem, ochronę, która stała się również udziałem pamiątek polskich. Pamiątki te nie są jednak wyłącznie pochodzenia wojennego; dostały się one tutaj różnymi drogami i odzwierciedlają także pokojowe stosunki z Polską.

Kresy ze swą historią tkaną z zawiłości,
ziemio nasza, gdzie kwitła ojczysta kultura.
Biały orzeł swe skrzydła rozwijał i w chmurach
nieustannie szybując, strzegł Twojej wolności.

Podczas uroczystości 10-lecia Bractwa Inflanckiego wręczono 21 Braciom pamiątkowe medale.
Uroczystość odbyła się w Kremonie (Krimulda) na Łotwie 15 kwietnia 2011 roku. Podczas tego spotkania Bractwo Inflanckie utworzyło Hufiec Rycerski.
Gustawa Manteuffel jest jednym z sześciu współpatronów Bractwa. Odegrał wielką rolę w umacnianiu polskości na Inflantach, a zarazem emancypacji Łotyszy.

Tym ogólnym, o nie do końca wyjaśnionym pochodzeniu, etnonimem określa się, ale też sami oni się określają, starowierów żyjących na wschodnim Podolu, nad Donem, nad Kubaniem, na Krymie, na Budżaku, w Besarabii, Mołdawii, Dobrudży i Bukowinie, a więc obecnie na Ukrainie, w Mołdawii, Rumunii i Bułgarii. Są oni potomkami Rosjan, w pierwszej fali znad górnej Wołgi i z regionu moskiewskiego, którzy z racji wierności staroprawosławiu uciekali począwszy od końca XVII wieku, najpierw na południowe rubieże Rosji, a potem za jej, zmienne przecież, goniące ich nawet podczas poszerzania się imperium, granice.

Monastycyzm jest kręgosłupem prawosławnej Cerkwi. W klasztorach nie milknie modlitwa, one dbają o czystość wiary. Ojcowie Kościoła nazywają klasztory cząstkami raju na ziemi. Tradycją prawosławia są rekolekcje w klasztorach, które odprawiają i ubodzy w duchu i bogacze, władcy. Nie ma chyba żadnego prawosławnego chrześcijanina, który nie przebywałby w klasztorze na modlitewnym odosobnieniu.
Nic też dziwnego, że wrogowie Kościoła w pierwszej kolejności niszczyli klasztory.

Apologeci polskiego „Sokoła", czy mówiąc dokładniej Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół", rzadko eksponują fakt, że organizacja ta, korzystając z ideologii panslawizmu, rozprzestrzeniła się w większości krajów słowiańskich. I w każdym z nich miała dwa oblicza – jedno związane z tężyzną fizyczna, drugie z patriotyzmem. A że nie zawsze interesy narodów słowiańskich były zbieżne…

Ryska konturia Bractwa Inflanckiego oraz Stowarzyszenie "Inflanty" zorganizowały 29 marca 2011 roku w ryskiej Bibliotece Centralnej (Centrum Kultury Dzieci i Młodzieży „Imanta"), a 31 marca na Uniwersytecie Łotewskim koncerty (spotkania) z okazji  60 rocznicy deportacii andersowców do obwodu irkuckiego z terenow wshodnich Polski. Program radia łotewskiego "Doma laukums" wielokrotnie nadawał, anonsując ten festiwal, "Czerwone Maki"- najpopularniejszą polską pieśń wojskową z okresu II wojny światowej. W sali Uniwersyteckiej im. Wladyslawa Andersa odczytano  przesłanie attache ds. kultury, nauki i mediów Krystyny Barkowskiej:

Bractwo Inflanckie zostało założone 2.05.2001 r. na przylądku Sörve Säär wyspy Ozylii (Saaremaa) w Estonii. Założyciele Bractwa Inflanckiego to: Sebastian Malinowski, Bronisław Pastuszewski, Stefan Pastuszewski i Włodzimierz Zieliński. W tym roku BI obchodzi swoje 10–lecie. Siedzibą tego międzynarodowego stowarzyszenia jest Bydgoszcz.

Wiosenny rajd po Inflantach (9–17 kwietnia 2011 roku) miał dla Bractwa Inflanckiego charakter jubileuszowy. 10 lat temu 2 maja 2001 roku na przylądku Sörve Saar wyspy Saaremaa Bractwo zawiązało się. Z racji tego, że Inflanty to przede wszystkim Bałtyk wiosenny rajd trzymał się brzegów morza. Przez Sudowię dotarł do zachodniej Żmudzi, czy jak kto woli Małej Litwy lub Kraju Kłajpedzkiego. Potem była Kurlandia i Widzemia.

Od nauki oczekuje się przynajmniej dążenia do prawdy, jeśli już nie dojścia do niej. Politologia, o ile oczywiście jest nauką, a nie quasi-naukową refleksją nad zjawiskami politycznymi, winna więc wykazywać maksimum obiektywizmu i dystansu wobec tych zjawisk. Politolog, który ulega emocjom i powtarza poglądy spolityzowanych mediów to żaden politolog.

Litwa staje się krajem oligarchów, państwem rządzonym przez świat przestępczy –  mówi prezydent Dalia Grybauskaitë i ogłasza 2011 rokiem walki z korupcją. Jej zdaniem ustawodawstwo antykorupcyjne jest zbyt łagodne, zapowiada więc wniesienie poprawek przewidujących m.in. konfiskatę majątku i zaostrzenie kar.

Słynny zamek biskupi nad Gauji doliną,
zniszczony przez stulecia. Teraz odnawiany.
Dwie wieże widać z dala, część murów ściany
gospodarczych budynków,  które z wystaw słyną.

Aby zrozumieć obecny stan Kościoła na Białorusi, uwarunkowania duszpasterskie, trzeba zapoznać się z historią tego Kościoła. To, co było do tego czasu, bardzo rzutuje na teraźniejszość, bo przecież w tej historii kształtowała się mentalność katolików na Białorusi oraz ich prawosławnego i Staroprawosławnego, tudzież ateistycznego otoczenia. Od pewnego czasu jest to także otocznie ewangelikalne (baptyści, zielonoświątkowi, adwentyści, jehowici).

I to niedaleko siedziby Bractwa Inflanckiego…bo w Pierogarni pod Aniołami! Na rogu ul. Pomorskiej i ul. Augusta Cieszkowskiego. Tu właśnie delektować się można oryginalnym kwasem chlebowym z Inflant.  Znana już w mieście pierogarnia powstała z inicjatywy ks. Wojciecha Przybyły, dyrektora Caritas Diecezji Bydgoskiej i otworzyła swe podwoje 5 października 2006 r. Darczyńcami, których wsparcie umożliwiło przebudowę i zaaranżowanie pięknego i stylowego wnętrza lokalu był Urząd Miasta Bydgoszczy i m. in. firmy: Kontbud, Rembud, Promar, Greka, Castor studio, ReMedia i Euro-Granit.