Wspominając Młynówkę

pokochałam tamtą rzekę
jej czarną głębię
głaskaną warkoczami wierzb

poznałam zielone zakola
zmurszałe ściany kanałów
ażurowe łuki mostów
i ławeczkę cierpliwie czekającą
na nasze przyjście

Magiczne Schodki
wiodły mnie w dól
ku kładce i Wyspie Młyńskiej
ku słonecznym bulwarom

dziś rzucam na czarną wodę
niezapisany liść
i odbicie swojej twarzy

kiedyś rozmyje je czas