Doskonały w szescioramiennej geometrii

Urny we własne trwanie

Tańczy na Wielkim Balu

Króla i Królowej

Lokaj Księżyc

Unosi kandelabr

Zapatrzony w pląsy

- Błyszczące cekinami światła

Wiatr na włosach brzozy

Rozbawiony dmucha

W piórka nieba

Obudziła się czarna wrona

Z ciemnego snu

Rozbija skrzydłami śnieżne elfy

Nie lubi beztroski białego tańca

Mroźny okruch

Obraca się coraz wolniej

Opiera sztywne ramiona o szybę

I spływa kroplą potu