JĘZYK – SKAZA PATRIARCHALNOŚCI I SEKSIZM

Fundamentem każdej kultury jest język, za pomocą którego kultura jest przekazywana. Jeśli chcemy poznać kulturę, musimy „wejść w świat" języka. Kobiety są dyskryminowane językowo na dwa sposoby: przez sposób w jaki są uczone, aby posługiwać się językiem oraz przez sposób, w jaki w powszechnej praktyce są językowej są traktowane . „Język kobiecy",  czyli język używany wyłącznie przez kobiety oraz język, w którym mówi się wyłącznie o kobietach powoduje zatarcie tożsamości osobowości kobiecej, a także, podczas gdy przedmiotem rozmowy jest kobieta, powoduje iż traktuje się ją jako obiekt seksualny – nigdy jako osobę poważną i mającą własne poglądy.
Język, którego się uczymy jest dotknięty skazą patriarchalności, kultura utrwala sytuację nierówności. Język polski jest naznaczony podziałem ról. Matka uczy dziecko języka ojczystego, czyli języka ojców, system wartości również wskazuje na świat mężczyzn: ojczyzna (ziemia ojców), patriotyzm (łac. pater – ojciec). Wszelkiego rodzaju tytuły naukowe są w formie męskiej, np. chirurg, prezydent, adwokat, poseł, minister. Język tworzy bariery do tworzenia form żeńskich. Również frazeologia i synonimika jest świadectwem nierówności kobiet, np. „Kobieta ma włos długi, a rozum krótki", „Ile białych wron, tyle mądrych żon", „Paplać jak baba". To nie są pozytywne wizerunki .