Traktat o trwaniu

nie wyobrażam sobie, żeby było inaczej
niż tak jak sobie wyobrażałem:
że zawsze od nowa
jak świt jak wiosna

czekam na Ciebie i nie czekam
wiem że zawsze

przez pole za oknem przechodzi Bóg
i On i ja nie zwracamy uwagi
na zbliżającą się burzę
nie kiwam do Niego ręką
choć jest mi bardzo bliski –
On jeden wie, że my Jesteśmy

takie trwanie!
taka burza!