zegar trzy razy bije  
godzina przygwożdżonych dłoni i stóp

boleść jak Ave
biega po paciorkach
dociera do serca
przebitego strzałą grzechu
i płynie kanałami łaski
czarna jak noc
raz krople krwi drążą gorycz

i kruszą
raz strumienie przedostają się przez całe morze cierpień
zbieram strzępy prawdy o ukrzyżowanym
przynoszę naręcza uczynków miłosierdzia
na różaniec przebłagania

ufam jak Faustyna
i czekam by Ojciec Przedwieczny uchylił drzwi nieba
dla modlitw szemranych