Cherubina de Gabriack - * * * (Żagiel podarty, wiosła połamane)

Żagiel podarty, wiosła połamane,
Morze dokoła szaleje.
Takie, biedaku, były nam pisane
Obojgu życia koleje.

Cichej starości też nie doczekamy.
Nie dla nas różowe zachody.
Wiosła złamane, żagiel potargany,
A wokół spienione wody.

Takie jest nasze ziemskie przeznaczenie.
Czy słyszysz ten grzmot daleki?
Popatrz jak łamią się tam fal grzebienie,
Szerzej otwórzmy powieki.

W ogniu spłoniemy, czy też pod falami
Spoczniemy na dnie tej toni?
Tylko się nie bój! Ktoś trzeci jest z nami.
Widzisz, kto ster trzyma w dłoni?

                               (przed 1920)