Cherubina de Gabriack - * * * (Znienacka, podczas opowieści)

Znienacka, podczas opowieści,
Z dali zapachem róż powiało,
Lecz serce, gdy mnie zaczął pieścić,
Jak kruchy kryształ popękało.

I te odłamki serca mego,
Boleśnie tak w duszę się wbiły,
Jak kolce krzewu cierniowego,
Jak troski złe ją poraniły.

Kropla za kroplą krew wypływa,
Odżywa w myślach to, co było...
I to miłością się nazywa...
Lecz jaka śmieszna jest ta miłość!

                               (Paryż, 1907)