Dokąd zmierzam?
Czy dotrę dokądkolwiek?
Wątpię, boję się,
bo tracę wiarę w twoje słowa.

Dlaczego żyję?
Jaki jest mój cel do spełnienia?
Nie wiem, więc pytam,
bo ciekawość jak głód jest silna.

Dlaczego czuję?
Czemu mam marzenia i dążę do nich?
Chcę je spełnić, bo wiem,
że one bezsłownie dodają mi siły.

Dlaczego czynię?
Po co chcę pomagać innym?
To obowiązek czy powołanie,
bo nie wiem, które z rozwidleń wybrać.

Tyle wiedzy w klatkach retoryki,
strzeżonych tajemnicą
bez żadnego światła
dającego klucz odpowiedzi.

Do niektórych rzeczy trzeba dojrzeć,
jak jabłko rosnące na drzewie.
Gdy przyjdzie na nie czas
spadnie, tak samo jak odpowiedź
zaowocuje w naszym umyśle,
wydając pestkę wiedzy i zapału,
która przy żyznej glebie naszego serca,
pomoże wzbić się ku niebu.