Przyjaciołom z tamtych lat

...jest nie tak: na białym sztandarze rozsypane
niegdyś spójnie krwią wypisane litery.
Głosu Boga nie słychać w kakofonii fałszów.
Więdną bukiety poezji pisanej na świadectwo prawdy.
Żywimy się ścierwem tamtych, dawno zapomnianych,
powstałych z ich wielkości i zatraconym z własnej pychy;
z ruin wygrzebujemy ich miraże dopisując im chwałę i czyny.

Jawimy się. by z sybillińskich źródeł czerpać słodkie soki,
płynące z krynicy, której nie ma. lecz chcemy w nią wierzyć
ciągle jeszcze, zanim piasek klepsydry nie zasypie nam mózgów

Niezgoda dana nam była od Boga, a teraz boi się podać nam ręki
stworzonym po to zaledwie, by krzyknąć i oddać się wiatrom:
za późno strach nas przenika i chce się nie klękać lecz zakląć...

2011