***

To nie wicher ogołaca drzewa,

Nie listopad złoci zbocza gór.

Z niewidzialnego przybytku nieba,

Gwiezdnych psalmów tu dobiega chór.

Widzę Ją: w błękitnej idzie szacie,

Pod stopami biały obłok lśni.

To miłością przepełniona Macierz,

Syn Przeczysty na Jej ręku śpi.

Niesie Go, by świat znów ukrzyżował

Tego, co już z martwych kiedyś wstał.

„Znowu będziesz bezdomny wędrował,

Pod przydrożnym krzewem będziesz spał.”

I kiedy pośród pylistej drogi

Słyszę kostura miarowy stuk,

Myślę, czy to jest żebrak ubogi,

Czy ktoś, kogo namaścił sam Bóg.

A może kiedyś dostrzec nie zdołam,

Gdy w inną stronę obrócę twarz,

Że gdzieś jaśnieją skrzydła anioła

I śpi tam głodny Zbawiciel nasz.

                                              (1914)

                                             Z rosyjskiego przełożył Andrzej Lewandowski