większość z nich już nie żyje choć o tym nie wiedzą
bez pochówku swych szczątków choćby gdzieś pod miedzą

pod wierzbą w szczerym polu kruka cień na straży
o ziemi poświęconej trudno nawet marzyć

luksus na który nie stać hurtem mordowanych
przez najeźdźcę przed którym otwiera się bramy

na oścież oraz wita chlebem i współczuciem
przed wdzięcznością przyjętych nie ma dokąd uciec

wdzięcznością wyrażaną nożem lub maczetą
tragiczny los zgotują dzieciom i kobietom

tych którzy zapomnieli o rzeziach w przeszłości
lecz pamięć do nich wróci stosem ludzkich kości

i choć instynkt przetrwania stracił prawo głosu
pewnych win tak po prostu odpuszczać nie sposób

"Moja bezbronna ojczyzna przyjmie cię najeźdźco
i da ci sążeń ziemi pod wierzbą – i spokój
by ci co po nas przyjdą uczyli się znowu
najtrudniejszego kunsztu – odpuszczania win''
                                              

Zbigniew Herbert (1924-1998)