"JEST TAKI WIERSZ"

Antoni Kiemystowicz (ur. 1948), nauczyciel języka polskiego w szkołach średnich i dziennikarz, to współczesny poeta, mieszkający w Nowym Sączu. Jest on znanym w Polsce satyrykiem i fraszkopisarzem. Tomiki opublikowane: Prezentacje (1977) – fraszki, Zburzyłbym Troję (1983) – fraszki, Matka zasnęła w południe (1986) – wiersze, W cieniu dobrego słowa (1994) – wiersze, Ja też mam zdanie (1996) – fraszki, Krótko wężowato (1997) – fraszki, Bądź mi zwierzęciem (1998) – fraszki, Nie walczę z pokusą (1998) – fraszki, Fraszkolanie (1998) – fraszki, Więc jestem (1999) – aforyzmy, Czułe miejsca (1999) – fraszki, Jest takie miejsce na ziemi (2002) - wiersze i piosenki, Zapłacę za myślenie (2003) – aforyzmy, Zdążyć przed cenzorem (2003) – limeryki, Pamiętaj, że jesteś (2004) – wiersze, Polowanie na myśli (2004) – aforyzmy, Przerwana modlitwa (2007) – wiersze, Zastygły uśmiech (2008) – fraszki i fraszkoryzmy.

Utwory w rękopisie: Kamienne serca (1962) – tragedia, Zatargi sąsiedzkie (1963) – komedia, Ignorant (1971) – dramat, Degrengolada (1972) – dramat, Zapamiętany czas (1982) – miniopowiadania, Za horyzontem wyobraźni (2015) – wiersze, Z czego się śmiejecie (2015) – fraszki, Wyschnięte źródło (2015) - autobiografia. 

W tomie poezji Przerwana modlitwa. Wiersze inspirowane życiem, misją i śmiercią papieża Jana Pawła II Kilkakrotnie pisze o słowie rozpatrując je w różnych aspektach: Słowa (s. 27), Słowo (s. 35), Słowo-ziarno (s. 41) i Bolesne słowa (s. 57).

Na szczególną uwagę zasługuje wiersz ostatni z wymienionych:

wiecie jak słowa bolą                                         
nie używajcie tych słów                                     
które rodzą cierpienie
jest tyle słowników                                            
wybierzcie te                                                      
ze skrzydłami aniołów                                       
niech was poniosą                                              
na tęczę znaczeń
pod siódme niebo
do bożych przedpokojów                                              
nie używajcie słów

która bolą
macie przecież
bezmiar wyboru

Antoni Kiemystowicz, Przerwana modlitwa (tom wydany dzięki sponsorowi Piotrowi Wańczykowi, w  zakładzie Poligraficznym „JAS-POL”, z inicjatywy SOW MCK  Nowy Sącz.2007, s.57)

W wierszu tym słychać głównie  głos A. Kiemystowicza nauczyciela-polonisty, potem poety. Zawarta jest w tym wierszu przestroga wyrażona jest w słowach: nie używajcie tych słów / które rodzą cierpienie; które bolą. Poeta wie, ze w dzisiejszej rzeczywistości, często wykorzystywane jest właśnie słowo, oszczercze, złe, kłamliwe i przez nie wielu polityków, dobrych, mądrych, sprawiedliwych, z kulturą - zniszczono, np. nowosądeczanina Józefa Oleksego, a że nie jest Mu obojętne, co dzieje się w ojczyźnie, pisze wiersz - apel, o opamiętanie się, o używanie tylko słów, które nie bolą. Autor zwraca uwagę Czytelnika, na to, że „słów ci u nas dostatek”, łagodnie perswaduje: macie przecież / bezmiar wyboru i tyle słowników. I prosi wybierzcie te / ze skrzydłami aniołów (tu nawiązanie do 'skrzydlatych słów' Mistrza Jana z Czarnolasu) /niech was poniosą / na tęczę znaczeń / pod siódme niebo / do bożych przedpokojów.

A. Kiemystowicz pisząc o pięknych, wzniosłych i dobrych słowach, używa celowo pięknych słów w przenośniach: poniosą na tęczy znaczeń, pod siódme niebo, boże przedpokoje.

Tak kolejny poeta walczy z błędami popełnianymi przez współczesnych Polaków.