Spośród zachowanych i znajdujących się w dobrym stanie dworów na terenie Litwy największe wrażenie zrobiła na nas siedziba Rosenów w Gaczanach. Wzniesiona z modrzewiowego drewna w późnoklasycystycznym stylu nie razi nadmiarem dekoracji, a zachwyca właściwymi proporcjami i harmonijnym układem prostych detali architektonicznych. Ciemne, niemal czarne ściany żywo kontrastują z białymi obramieniami okien, z białymi kolumnami dźwigającymi równie biały balkon.

Dwudziestominutowe starcie rozstrzygnęło o klęsce trzykrotnie silniejszego przeciwnika. Szybkie manewry najlepszej jazdy w dziejach Europy zmiotły oddziały siejące postrach wśród innych kawalerzystów na całym kontynencie.

Do bitwy pod Kirchholmem (obecnie dzielnica Salaspils w Rydze) doszło po wypędzeniu z ojczyzny króla Szwecji Zygmunta III Wazy, który równocześnie dzierżył władzę nad Rzeczypospolitą Obojga Narodów. Luterańskie stronnictwo stryja polskiego króla, Karola Sudermańskiego w 1598 roku doprowadziło do obalenia Zygmunta, który po powrocie do Polski postanowił zbrojnie odzyskać tron w Sztokholmie.

Królewiec przez 135 należał do Korony Polskiej jako lenno. Po sekularyzacji Zakonu Krzyżackiego w 1525 roku miasto Królewiec stało się stolicą Prus Książęcych, zależnych od króla polskiego. Wkrótce rozpoczęła się w Prusach wojna religijna, w wyniku której religią panującą stał się luteranizm. W 1542 książę Albrecht Hohenzollern utworzył w Knipawie szkołę partykularną, w której mieli przygotowywać się kandydaci do studiów uniwersyteckich. Szkoła w 1544 została przekształcona w Pedagogium, które istniało do 1617 r. Na prośbę księcia Albrechta król Polski Zygmunt August w 1560 obdarzył uniwersytet w Królewcu takimi samymi przywilejami jakie posiadała Akademia Krakowska.

W XVI i XVII wieku przez Europę Północną i Europę Środkową przetoczyły się dwie wojny, określane w historiografii mianem pierwszej wojny północnej, zwanej też siedmioletnią wojną północną (1563-1570) i drugiej wojny północnej (1655-1660). Stronami tego konfliktu były głównie: Królestwo Szwecji, Rzeczypospolita (do 1569 r. Korona Królestwa Polskiego), Wielkie Księstwo Litewskie, Królestwo Danii (i Norwegii), Brandenburgia, Carstwo Rosji i Lubeka reprezentującą interesy Hanzy. Wojny te toczyły się o hegemonię na Morzu Bałtyckim, tzw. Dominium Maris Baltici, a w rezultacie także o podział Inflant.

Źródła, z których korzystano przy pisaniu tego artykułu to przede wszystkim mapy:
- mapa Romera wydana we Lwowie w roku 1939,
- niemieckie mapy sztabowe 1:100000, które autor znalazł latem 1945 r. na dopiero co odzyskanych terenach byłych Prus Wschodnich,
- współczesne mapy tego terenu wydawane w Polsce.

W Centrum Kultury Polskiej w Dyneburgu przy ul. Warszawskiej ma miejsce wystawa polskiego malarza Józefa Wieżana. Urodził się on w 1887 r. w Dyneburgu (Daugavpils) w rodzinie potomków polskich emigrantów.

Studiował malarstwo w Petersburgu i Rydze, czasowo mieszkał w Jegławie i Witebsku, gdzie pracował udzielając lekcji malarstwa i rysunku. Na początku lat dwudziestych XX wieku, po odzyska­niu przez Łotwę niepodległości, wrócił do Dyneburga, założył rodzinę i pozostał w mieście do końca życia.

Staroobrzędowcy emigrujący pod koniec lat pięćdziesiątych XX wieku z Chin rozbili się na dwie grupy, liczące w sumie 200 osób. Jedna z nich udała się do Brazylii w drodze z Los Angeles, a druga, który zmierzała w przeciwnym kierunku drogą lotniczą przez Rzym, do Los Angeles. Grupa ta spotkała się z mołokanami, którzy wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych na początku lat dwudziestych XX wieku. Niektórzy z ich krewnych przenieśli się do centralnego Oregonu i zajmowali się rolnictwem w Willamette Valley w pobliżu Salem i Woodburn.

kamienie milczą zamiast wołać
zatrzymany czas
wyrwane dni z kalendarza
wygasłe oddechy
przeszłość skurczona do rozmiaru macew
wydobywam okruchy pamięci
i sklejam z nich świat
na nowo

noc ponad chmurami
przez
zamglone szyby
skrzydło samolotu dźga w mózg
cierniami wspomnień
myśli jak mrówki
łaknienie pisania
łapie za gardło
wypluwa słowa
galopują
 

Kocham ludzi w drodze
Po powrocie są pełni urazy
do miejsca które zajmują
W drodze
wszystko budzi w nich zachwyt
Droga niczyja
miejsca przy niej cudze
mają do nich pretensje
inni ludzie
Lubię drogi
Pozwalają uciec
od mojego miejsca

                    20 listopada 2012 r.

palmy poprawiają
potargane fryzury
przekomarzają się z wiatrem

jukki z welonem we włosach
mruczą weselne marsze

agawy pachną odurzająco
i tylko cień albatrosa
zakłóca błękit nieba

czy pamiętasz tamto miasto
portowe miasto drżące w mroku
gwiazdami neonów ?

bukiecik pierwiosnków
w zaciśniętych palcach
był jak wiosenna impresja

nie umieliśmy znaleźć
właściwych słów
plątały się znaczenia
i tylko ciepło warg było znajome