Polska nie jest pępkiem świata. Nie warto zwracać sobie nią głowy – uważa ponad 40 procent Litwinów, którzy wzięli udział w sondażu największego litewskiego dziennika „Liteuvos Ryta”. Ich zdaniem Litwa powinna przede wszystkim powinna pilnować swoich interesów narodowych. 32 procent respondentów stwierdziło, że zmienne relacje między państwami to naturalne zjawisko. „Zmieni się władza, zmienią się też stosunki” – przyznali. Tylko 19 procent Litwinów uznało, że Polska jest znaczącym sąsiadem ich kraju.

Dlaczego tak się dzieje, skoro bez mała trzy wieki wrastaliśmy razem w europejskie wartości i tworzyliśmy wzorcową unię kilku nacji?

Kolej dotarła na terytorium Estonii w 1869 roku, ale oficjalne otwarcie linii kolei bałtyckiej miało miejsce 24 października 1870 roku. Była to linia biegnąca z Petersburga do Tallinna-Keila i Paldiski. Kilka lat później miejscowi właściciele ziemscy zainicjowali plan przedłużenia linii z Keila do Haapsalu, chcąc ściągnąć gości do tego nadmorskiego kąpieliska. Plan ten został ostatecznie przyjęty przez Radę Miejską Haapsalu w sierpniu 1902 roku. G. von Krusenstiern, prezydent Haapsalu twierdził, że pomysł linii został poparty osobiście przez cara. Najwyraźniej monarsze poparcie było w tej kwestii decydujące i dlatego właśnie Haapsalu uzyskało połączenie z Petersburgiem.

Miałem zaszczyt kilkakrotnie spotykać się z Kardynałem Kazimierzem Świątkiem (1914-2011), pierwszym i jak dotąd jedynym kardynałem na Białorusi. Zawsze imponowała mi jego skromność i spokojna, życiowa mądrość, szczera troska o Kościół Rzymskokatolicki na Białorusi, ale przede wszystkim dbałość o ludzi. Nie mieszkał w pińskim seminarium, mimo że było tam przygotowane dla niego miejsce, tylko w skromnym domku z ogródkiem w pobliżu dworca kolejowego. Był realistą, nie ulegającym histerycznym falom politycznych nagonek. Opowiadał się zawsze za tym co dobre dla białoruskiego narodu, a nie co korzystne dla interesów światowych korporacji pragnących skolonizować ten piękny kraj nad Niemnem, Berezyną, Dnieprem i Sożą.

Pawieł Osipowicz Suchy (1895-1975), znany w świecie pod zruszczoną wersja nazwiska Suchoj, urodził się 10 lipca 1895 roku w Głębokim (Głubokoje) na Brasławczyźnie. Z racji tego, że w czasach radzieckich przyznawanie się do pochodzenia z zachodniej czyli polskiej Białorusi wzbudzało niezdrowe zainteresowanie NKWD, co często kończyło się blokowaniem kariery, to P. O. Suchy miasto Głębokie w swoich kwestionariuszach osobowych przeniósł w okolice Homla. Nie było to trudne, bowiem przez pewien czas tam mieszkał. Nieuctwo radzieckiej biurokracji zaakceptowało ten fakt, co wywołało w późniejszym czasie, kiedy ten wybitny konstruktor lotniczy stał się sławny, działania bez mała hagiograficzne w mieście Homlu.

W kwietniu 2015 roku odbyła się kolejna wyprawa Bractwa Inflanckiego, tym razem na Białoruś. Ponownie mieliśmy okazję przyjrzeć się temu krajowi i bliżej zapoznać się z mieszkańcami, kulturą, historią i zabytkami. Białoruś to powierzchniowo obszar 2/3 terytorium Polski przy zaludnieniu zaledwie 9,5 miliona mieszkańców. Proporcjonalnie do tego obszaru Polaków powinno być niespełna 15 milionów. Jest to zatem kraj słabo zaludniony. Kraj lasów, bagien, zadbanych pól rolnych. Niewiele jest miast, liczne są osady wiejskie.

W powiecie święciańskim, nad rzeką Ornianą wypływającą z jeziora Oryna, stanął w 1800 roku klasycystyczny pałac. Zbudował go właściciel majątku Orniany, Michał Kostrowicki herbu Baybuza (alias Wąż), a zaprojektował znany architekt wileński, Wawrzyniec Gucewicz (1753-1798), projektant m. in. katedry w Wilnie i ratusza w Warszawie. Pałac był budowlą parterową, piętnastoosiową, postawioną na wysokich suterenach, na planie wydłużonego prostokąta i przykrytą dachem czterospadowym. Przed pięcioosiową częścią środkową elewacji frontowej wzniesiono na podwyższonym tarasie portyk o sześciu toskańskich kolumnach, dźwigających belkowanie ozdobione fryzem z tryglifami oraz obszerny trójkątny przyczółek z kartuszem herbowym. Elewacja ogrodowa wyglądała identycznie, z takim samym portykiem. Jedynie jego trójkątny szczyt nie zawierał kartusza, lecz owalny okulus.