Sieć pomyliłam z kłębkiem Ariadny –
Tańczę w kokonie kłamstwa i prawdy.
Mistrz ceremonii sztućce swe zbliża –
Bije głód wrażeń z jego oblicza.
Ceni delicje – tuż po obiedzie –
W labirynt tortur sam mnie zabierze.
Hamak jedwabny już rozbujany –
Próbuję uciec – chwycić za ramę,
Drewno jest lepkie – słodkie od bólu –
Kocha żebraków i kocha królów.