Archiwum

Beata Kubicka - Intrygujący Józef Flawiusz

0 Dislike0
Gwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna
 

Józef, syn Mateusza – z późniejszym przydomkiem Flawiusz - urodził się między 13 września 37 r. a 16 marca 38 r. w Jerozolimie. W tym czasie na tron wstępował Gajusz Kaligula, prokuratorem Palestyny został Marcellus, a po nim to stanowisko objął Marullus. Na temat dzieciństwa Józefa wiemy niewiele, poza jedną wzmianką, która sugeruje, że kiedy miał dziesięć lat prokuratorem Judei został Tyberiusz Juliusz Aleksander. Józef pochodząc z rodziny kapłańskiej miał możliwość uzyskania wykształcenia stosownego do statusu rodziny. Czternastoletni Flawiusz, dzięki dobrej znajomości prawa i umiejętności jego interpretowania zyskał przychylność arcykapłanów i innych znakomitych obywateli miast, co przedłożyło się na dalszy proces jego edukacji. Zmarł prawdopodobnie między 97 a 100 rokiem w Rzymie.
Flawiusz, wybitna a zarazem kontrowersyjna postać skupiająca uwagę historyków i biblistów niejednokrotnie stawała się przedmiotem dysput naukowych. Stał on na pograniczu dwóch kultur: greckiej i żydowskiej, które ukształtowały jego światopogląd. Pozostawił po sobie cztery wybitne dzieła: Wojnę Żydowską, Dawne dzieje Izraela, Przeciw Apionowi i Autobiografię.
Mimo bogatej dokumentacji dostarczonej przez wnikliwych znawców twórczości Flawiusza nadal w Dawnych dziejach Izraela można znaleźć liczne kwestie podlegające dyskusji. Przeglądając bazę naukową historyków i biblistów poświęconą tej pracy zdaje się, że brakuje dysertacji, która podjęłaby się analizy metody pracy Flawiusza z tekstem biblijnym, zwłaszcza w pierwszych trzynastu księgach. Owszem, we Wstępie ks. Eugeniusza Dąbrowskiego w przekładzie Dawnych dziejów Izraela Jana Radożyckiego oraz w pracy M. Hadas –Lebel zostały poruszone kwestie problematyczne twórczości Józefa Flawiusza, ale tylko powierzchownie wspomniano o źródłach i metodzie. Istotnie - te okoliczności, jak również wyjątkowość osoby Flawiusza, Żyda otwartego na świat grecko-rzymski wciąż budzą zainteresowanie samym autorem i tym wyjątkowym dziełem. To opus magnum skierowane nie do Żydów, ale do pogan wyraźnie ukazuje dwukulturowość twórcy, która połączyła wierność Tradycji ojców i sposób myślenia według wzorów świata grecko-rzymskiego.
Flawiusz spisując historię Izraela w 20 księgach głównie opierał się na Biblii, tekście hebrajskim i greckiej Septuagincie, uzupełniając go inną literaturą. Biblia jest dziełem literackim, które po dzień dzisiejszy wzbudza ogromne zainteresowanie. Współczesna literatura biblijna jest obszerna, pojawiają się w niej liczne publikacje, o czym świadczą specjalistyczne bibliografie. Proces interpretacji ksiąg Starego Testamentu był długotrwały i skomplikowany, zasługujący na szczególną uwagę.
Prześledzenie tego procesu budzi pytanie, w jaki sposób ludzka myśl od zarania dziejów po I w. po Chrystusie torowała swoją drogę do poznania i zgłębienia tajników ludzkości. Intrygująca jest też postać i twórczość Józefa Flawiusza, Żyda urodzonego w Jerozolimie a tworzącego w Rzymie. Generalnie nie byłoby niczego wyjątkowego w tym, że wyzwoleniec cesarza Wespazjana mieszka i tworzy na dworze, gdyby nie fakt, że wydane dzieło za panowania despotycznego cesarza Domicjana, syna Wespazjana, który w stosunku do Żydów kontynuował politykę surowych zasad mających utrzymać porządek w Palestynie, głównie koncentrowało się wokół historii narodu żydowskiego. Józef Flawiusz spisał historie swojego narodu celem ukazania światu pogańskiemu, że Żydzi są szlachetną narodem będącą częścią świata starożytnego. Pewność i zdecydowanie umożliwiły Józefowi przyjąć postawę obronną wobec wszelkich zarzutów, jakie kierowane były przez pisarzy II w. przed Chrystusem i w I w. po Chrystusie. Rozbieżność opinii i stanowisk uczonych, co do techniki pracy nad tekstem biblijnym i celu dzieła Flawiusza poświadczają jedynie skomplikowaną osobowość autora i wyjątkowość jego twórczości. Niezwykłością dzieła, wynikającą z trudnego i dość kontrowersyjnego źródła, jakim jest Biblia zainteresowali się między innymi Benedictus Niese, S. Witkowski, Salomon Rapport, St. J. Thackeray, Tessa Rajak, Harold W. Attridge, ks. Eugeniusz Dąbrowski, Louis H. Feldman i inni. Wyniki ich badań są podstawą do dalszych rozważań w tej kwestii.
Niezależnie od radykalnych poglądów Józef Flawiusz nie miał zamiaru zrehabilitować się w oczach Żydów za zdradę w czasie rewolty, opisanej w jego dziele Wojna Żydowska. Adresując Dawne dzieje do pogan pokazał światu, że on, historyk żydowski, dumny jest ze swojego pochodzenia, którego korzenie i światopogląd wyrosły z tradycji przodków opisanej w księgach Starego Testamentu. Józef Flawiusz historyk, apologeta, egzegeta i teolog stworzył dzieło nowe jakościowo, które zapewne wciąż będzie dostarczało tematów do żarliwej naukowej dyskusji.

Wydawca: Towarzystwo Inicjatyw Kulturalnych - akant.org
We use cookies

Na naszej stronie internetowej używamy plików cookie. Niektóre z nich są niezbędne dla funkcjonowania strony, inne pomagają nam w ulepszaniu tej strony i doświadczeń użytkownika (Tracking Cookies). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.