Z cyklu: Obrazki z podróży

Sikora uboga – szarytka, a może sosnówka?... Na pierwszy rzut oka dosyć podobne, chociaż dla „znawcy" takiego jak ja nawet ta biała plama na potylicy i dwa białe paski na skrzydłach nie mogą być wyrocznią. Dopiero jak zaśpiewa swoim zgrzytliwym „wice – wice – wice",  upewniam się  –  to  sosnówka!
Od kilku już dni uczestniczymy w tych  porankach  muzycznych skrzydlatego bractwa, które z daszka nad starą studnią zrobiło sobie małą scenę opery borowiackiej. Ta wczorajsza solistka to na pewno była szarytka, bo tylko ona ma w swoim repertuarze takie pieśni jedno lub dwuzgłoskowe pobrzmiewające jak „tjipp – tjipp" albo „pitji – pitji".     Może jutro doleci jeszcze modraszka ze swoim srebrzysto – brzmiącym trelem „psici – sirrr…".  Bogatkę też pamiętam, ale wypatruję chętniej u schyłku zimy, bo jej tony „ciri – citig",  są dla mnie  najmilszym zwiastunem wiosny.

Bory Tucholskie, w sierpniu 2010

Ojcu Janowi Górze                                                    

Z cyklu: Obrazki z podróży


Gdy mocno zapragniesz, wszystko może się zadziać.
I zadziało, jedziemy na Jamną! Otuleni mgłą wdrapujemy się coraz wyżej i wyżej, drogą, którą trudno odnaleźć nawet na szczegółowych mapach.  Żartuję: –  gdy dotrzemy do… Góry,  na  pewno  zaświeci  nam słońce… I świeci na powitanie, gdy przekraczamy bramę tego magicznego miejsca. Tutaj można spotkać drugiego człowieka, tutaj też właśnie dzisiaj (po raz drugi) spotykają się… Matki Boskie… Jest też nasza – Pięknej Miłości z bydgoskiej Fary. Gdy przedstawiamy się Ojcu Janowi – skąd przybywamy, wita nas słowami:  –  To wy jesteście… ta lepsza wiara?!   

Jamna, 18 sierpnia 2007