tęsknota
pamięcią biegnie
po ścieżkach
szczególnych znaków przystankowych
na których światło
zapomniał wyłączyć rozum
*
przez ból i krzyk
przez mrok i cień
wykąpane w deszczu łez
serce potrafi
wypatrzeć pogodne niebo
*
w różowych okularach pamięci
tęsknota barwi szary świat
kolorami tęczy
pod którą roześmiani
mocno trzymając się za ręce
wciąż biegniemy
w nieznane?
*
puste krzesło
rozterki
bez-powroty
cień skrzydeł na pustej ulicy
umyka życie
tęsknota
łagodnieje marzeniami
i wciąż ma się dobrze