"Radość pisania. Możność utrwalania. Zemsta ręki śmiertelnej.” Wisława Szymborska.
Słowa noblistki odnoszą się jednak tylko do tych osób piszących, które sprawnie władają piórem, posiadają wyczucie językowe, rozumieją wagę słów, a wszystkie doprawione są szczyptą talentu…
Poszukiwaniu młodych ludzi, którzy próbują zaistnieć na niwie literatury, a pisanie sprawia im radość, służą interdyscyplinarne spotkania pod nazwą Lednicka Wiosna Poetycka.
22 maja 2011 roku odbył się po raz piętnasty finał tej imprezy połączonej z turniejem poetyckim adresowanym do młodzieży w wieku od 12 do 19 lat. Koordynatorką całości, jak co roku, była pomysłodawczyni lednickich spotkań, Stanisława Łowińska.
Jubileuszowej edycji patronowała małżonka Prezydenta RP – Anna Komorowska oraz Marszałek Województwa Wielkopolskiego – Marek Woźniak. Wsparcia udzielili jej : Wielkopolski Kurator Oświaty, władze oświatowe, instytucje kulturalne miasta Poznania, gospodarz Gminy Łubowo, Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy, Filip Kaczmarek – poseł do Parlamentu Europejskiego, który ufundował zwycięzcy wyjazd do Brukseli, a także inni wspomożyciele i wolontariusze.
Lednickie Wiosny Poetyckie mają swoją tradycję i pewną formułę, której stałymi punktami są: Turniej Jednego Wiersza w Bibliotece Publicznej w Łubowie, zwiedzanie zabytkowego kościoła w Łubowie, przejazd nad Jezioro Lednickie i wyprawa promem na Wyspę Lednicę. Dalsza część spotkania odbywa się na terenie Muzeum Pierwszych Piastów. Obejmuje ona: wspólny posiłek, najciekawszy rytuał lednicki, jakim jest sadzenie wierzby w Gaju Poezji połączony ze spacerem. Następnie wszyscy biorą udział w koncercie znanego wykonawcy. Finałem Turnieju Poetyckiego O Koronę Wierzbową jest wręczenie nagród jego laureatom. Ale to nie jest ostatnie słowo lednickich spotkań, gdyż pokłosiem kolejnych edycji konkursów są tomiki poetyckie. Do tej pory ukazały się następujące: Strofy Lednickie, Daj nam liści do korony, daj powracać, Na niemałej wyspie, Z serca na serce, Imię wiatru, Wianek z chmur i Świat wysokiej trawy, a w przygotowaniu jest ósma, jubileuszowa antologia W tajemnicy wersów.
Pomimo pewnego schematu każde spotkanie z poezją i innymi dziedzinami sztuki na Lednicy jest niepowtarzalne. Dzieje się tak dlatego, że podczas corocznych koncertów we Dworze uczestnicy obcują z twórcami najwyższych lotów m.in. Grzegorzem Turnauem, Tadeuszem Woźniakiem, Leszkiem Długoszem, Wandą Warską, Andrzejem Kurylewiczem, Grzegorzem Tomczakiem, Elżbietą Adamiak, Krzysztofem Daukszewiczem, Maciejem Zembatym, Pawłem Orkiszem, Grzegorzem Bukałą. Podczas jubileuszowego koncertu wystąpiła Hanna Banaszak, która nie tylko śpiewała piosenki ze swego bogatego repertuaru i recytowała wiersze ze swojego tomiku Zamienię Samolubie na Szczodruchy, ale też po występie uczestniczyła w dalszych częściach programu. Piętnastą edycję wzbogacił ponadto występ zespołu Shalom.
Za każdym razem młodzi zaskakują dojrzałym postrzeganiem rzeczywistości i umiejętnością wyrażania jej w utworach poetyckich. W tym roku w Turnieju Jednego Wiersza, do którego zaproszono 12 autorów spośród 90, nagrodę publiczności otrzymała Katarzyna Potyrała z Radomia, a nagrodę jury – Marta Antosik z Witkowa.
W turnieju poetyckim O Koronę Wierzbową jurorzy pod przewodnictwem prezesa Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Sergiusza Sterny – Wachowiaka, przyznali pierwszą nagrodę Emilii Gałczyńskiej z Poznania. Dwie drugie nagrody otrzymały: Lidia Karbowska z Koziegłów i Marta Maciejewska ze Ślesina. Trzecie nagrody trafiły do rąk: Zuzanny Bestrzyńskiej z Poznania i Karoliny Gorczyckiej z Radkowa. Zdobywcami wyróżnień zostali: Zofia Janicka, Anna Łuniewicz, Weronika Przebierała i Adrian Byczyk z Poznania. Natomiast za wiersz o motywach lednickich i regionalnych nagrodzono Aleksandrę Zadrożną z Radkowa i Łukasza Jareckiego z Witkowa.
Uhonorowana laurem Korony Wierzbowej Emilia Gałczyńska, która w utworze Prześwity po deszczu napisała:
w deszczowych oknach chodnika łatwo zauważyć ludzką ucieczkę na drodze w kałuży nafta w kałuży oszukana tęcza zmieszana nafto – tęcza daje biel każdy normalny stworzyłby czerń ale świat wie lepiej