Była biblioteka, gdzie nikt nie czytał książek,
A najmądrzejszy z nas nie mówił ani słowa.

Była kolejka, która oby trwała jak najdłużej.
Jak guziki sutanny znaliśmy miejsce w szeregu.

Stopy, co przeszły tak wiele, potknęły się o wzór na dywanie,
A parkiet nie zaskrzypiał, żeby cokolwiek powiedzieć.

Zmarszczkami spacerowała po twarzy powaga,
Bo dusza zawsze gotowa z czymś jeszcze się wyrwać.

I były słabe palce, które tak delikatnie mnie odepchnęły
Na krok pierwszy, drugi, trzeci – Wypłyń na głębię...

„CO FACEBOOK ZŁĄCZYŁ..."

Znowu w okienku Facebooka
Twoja najnowsza fotka.
„Szukaj przyjaciół" – szukaj
I nigdy ich nie spotkaj.

„Osoba, którą możesz
Znać" – podpowiada serwer.
(Tamtego lata korzeń
Jest tylko martwym nerwem.)

Mnie też próbuje wymyślić
Plamką na twoim ekranie,
Gdzie nie zatrzyma myszki
Twoja zbyt dobra pamięć.

Ten sam – więc jednak obok
(Wieczność taka jak dzisiaj):
Migocze palców potok
Klikając na klawiszach.

„Co Face-bóg złączy..." -
Nie na obrączki.





***

Jeszcze po zimie skóra szarość
Jak popiół sypie spod ubrania.
Niech przyjdzie czerwiec, niech komary
Rozniosą wszystkim zapach siana.

Na co się przyda noc bez żądła,
Oddechem niesplamiona pościel,
Niebo nietknięte piórem orła,
Żwir niespłoszony stopą gościa?

Niech ukąszenia na policzkach
Powoli przesuwają palce,
A te paciorki pełne życia
Dziewczynie staną się różańcem.

Niech znów się nie domyka okno,
Słoneczny jęczmień oko męczy,
By potem mógł ich lekko dotknąć
Czerwcowej nocy ciepły język.