teraz kiedy oglądam pocztówki widzę w nich
tańce plemienne i twarze kolorowych kapeluszy
nie ma na nich betonu nóg i skamieniałych serc
widzę też barwę kawy i lazur rozkołysanych fal
pragnących przepłynąć jak ja Atlantyk

nie widzę za to Ciebie choć byłeś obok
zajęty zatracaniem naszego istnienia