Od niepamiętnych lat w różnych krajach ludzie - niezależnie od przynależności do religii i związanej z nią kultury - tęsknili za Rajem. Bo tam można żyć w spokoju i dostatku. Rozwój cywilizacyjny nic w tej dziedzinie nie zmienił.

Tak jest i obecnie.   

Dzieje się tak dlatego, że każdy człowiek unika trosk i udręki, które to zjawiska występują nieraz w nadmiarze. I trudno sobie z nimi poradzić. A w Raju, zgodnie z wyobrażeniami,    nie ma wojen, zabijania, konfliktów, nienawiści, głodu ..., a więc tych uciążliwości jakie na co dzień występują na ziemi.

Dlatego też dobrze się stało, że sprawa owej tęsknoty znalazła swoje odzwierciedlenie w formie poetyckiej, a mianowicie w kolejnym barcińskim konkursie poezji ekologicznej.

Konkurs ten tym razem został połączony z tematyką biblijną. A więc z Rajem. Plonem jest zbiór „Taki był zamysł Najwyższego". Znalazły się w nim wiersze 36 autorów.

Jest w tych utworach wiele przemyśleń, nawet radości.

Oto próbka tej poezji:

Ciągle jest we mnie tamta kraina
jak otwarta dłoń Pana Boga
Nie pocięta żyłkami szos i linii wysokiego napięcia
                                        ”Ciągle we mnie”, Maria Magdalena Pocgaj

a kiedy przyjdzie czas i szukać będę musiał     
swej ścieżki do edenu
                                        ”Dziękuję”, Janusz Pyziński

Ta poezja sugeruje jak należy patrzeć na świat. I postępować, żeby było ciekawie i pięknie.


Taki był zamysł Najwyższego, red. Janina Drążek i Mieczysław Wojtasik, Stowarzyszenie Ekologiczne, Barcin 2015, ss. 64.