I.    

Historia późniejszego miasta sięga trzeciej dekady XIII w., gdy Zakon Krzyżacki z terenów Ziemi Chełmińskiej rozpoczął terytorialną ekspansję na północ wzdłuż Wisły i brzegami Zalewu Wiślanego dotarł ok. 1240 r. do miejscowości Bałga, zamieszkałej przez plemiona pruskie. Tutaj Krzyżacy wybudowali swój pierwszy zamek a potem kościół. Ruiny tych budowli przetrwały do naszych czasów. Zakon zamierzał dalej podbijać położone na północ i północny wschód ziemie Sambii i Natangii.

W okręgu poniewieskim, w starostwie Nowe Miasto leży nad rzeczką Labą mała wieś, zwana Nowym Dworem (lit. Naudvaris). Jej nazwa wskazuje, że powinien tam być dwór. I jest, wprawdzie nie nowy, ale odnowiony. Niestety, odnowiony w sposób niezwykle go szpecący. Tylko jego fasada przypomina nieco klasyczną ziemiańską siedzibę. Natomiast do elewacji ogrodowej dobudowano zupełnie bez składu i ładu dwukondygnacyjne skrzydło, niwecząc oryginalną architektoniczną kompozycję staropolskiego czy może raczej starolitewskiego dworku.

Rycerze z Zakonu Szpitalnego Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie OT (Ordo Theutonics), zwani potocznie krzyżakami, od lat dwudziestych XIII wieku budowali swoje imperium na terenach zamieszkałych przez Prusów i Jaćwingów. Prawie wszystkie zamki i rezydencje sytuowane były na terenach w miarę oddalonych od Morza Bałtyckiego. Wynikało to z ochrony przed nagłą, głównie nocną napaścią skandynawskich piratów.

Wydany przez Instytut Wydawniczy "Świadectwo" w Bydgoszczy Przegląd źródeł i opracowań do badań staroprawosławia  jest owocem tytanicznej pracy dra Stefana Pastuszewskiego. Autor zebrał w nim i przeanalizował ogromny materiał bibliograficzny. Cytowane piśmiennictwo zawiera 1346 pozycji, wśród których przeważają - w liczbie ponad 800 - opracowania naukowe, dotyczące teologii, socjologii, etnografii, antropologii, archeografii, filologii, kultury i historii starowierstwa.

Medialna czarna gwiazda amerykańskiej polityki zagranicznej Condoleezza Rice nazwała prezydenta Republiki Białorui – Aleksandra Łukaszenkę „ostatnim dyktatorem w Europie”, zapominając oczywiście o Putinie, Miedwiediewe i pukających, choć niezbyt mocno do obozu UE, politykach tureckich. Już wielokrotnie wyjaśnialiśmy, prezydencki autorytaryzm w RB to neobonapartyzmem (silne autorytarne rządy przy przyzwalającej akceptacji rządzonych, a nawet w pewnym stopniu przy afirmacji z ich strony).

Bojarzy i szlachta, a szczególnie ta uzależniona od dworu, szli na strzyżenie niczym owcy na rzeź. Opierali się jedynie raskolnicy, dla których zarost miał znaczenie religijne (nie wolno zmieniać oblicza danego przez Boga). Car obłożył więc ich podatkiem za noszenie brody. Kasa państwa szykującego się do imperialnych zaborów łaknęła pieniędzy.