Gwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna

Staroprawosławie, odrzucone przez państwa rosyjskie i jego coraz bardziej ubezwłasnowolnione narzędzie jakim stawała się Cerkiew panująca, choć wierne rosyjskości, to jednak szukało oparcia na zewnątrz. Świadczy o tym przede wszystkim założenie w 1846 roku na terenie Austro-Węgier hierarchii białokrynickiej i jej współpraca z, watykańskim przecież, Kościołem Unickim. W  listopadzie 1861 roku biskup kołomieński Pafnutij (Polikarp Pietrowicz Owczynnikow; 1827-1907), z inicjatywy rewolucjonistów skupionych wokół „Kołokoła” udał się do Londynu. Badał możliwośc założenia tam oficyny drukarskiej, klasztoru, a nawet arcybiskupstwa z możliwością przeniesienia do Anglii metropolii z Białej Krynicy w celu nadania nowej Cerkwi światowego znaczenia.

Obecnie Rosyjska Staroprawosławna Cerkiew nie tylko pozostaje w intekomunii z Gruzińską Staroprawosławną Cerkwią, ale też zawiera sojusze ze starostilnikami z Grecji.

Gwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna

W nr 11 (141) z listopada 2014 r. “Świata Inflant” został opublikowany artykuł Krzysztofa Sidorkiewicza pt. Zawiedziona miłość, w którym autor poinformował o niektórych relacjach polsko-litewskich. Uważam więc za stosowne uzupełnić ten opis polityki historycznej polsko- litewskiej.

Wspólna obrona przed Rosją i Szwecją

Od czasu układu w Krewie (1365) Polska i Litwa połączone były osobą wspólnego władcy, wywodzącego się z rodu Jagiellonów. W XVI w. szlachta litewska patrzyła z zazdrością na wzrost znaczenia szlachty w sąsiedniej Polsce oraz na jej przywileje.

W 1561 r. Gottard Ketler, ostatni mistrz krzyżacki Zakonu Kawalerów Mieczowych, utworzył w Inflantach świeckie księstwo protestanckie i idąc za przykładem Albrechta Hohenzollerna, oddał je w roku 1561 pod opiekę Polski i Litwy. Nowe wspólne lenno Kurlandia i Semigalia (tak nazwano księstwo G. Kettlera) oraz wcielone do Rzeczpospolitej Inflanty wymagały obrony przed sąsiadami: Wielkim Księstwem Moskiewskim i Szwecją.

Gwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna

Mój znajomy krytyk muzyczny, radiowiec i bydgoszczanin, Jan Weber mógł mówić cały dzień o muzyce. Trener piłkarskiej reprezentacji polski z jej dawnych lat świetności stwierdził na spotkaniu z młodzieżą, że kto chce wspiąć się na szczyty futbolowe musi żyć piłką przez całą dobę. Byli to ludzie swoistej pasji. Do ludzi innej wielkiej, szlachetnej pasji trzeba zaliczyć Macieja Konopackiego. Pasji bycia teraz w XX i XI wieku polskim Tatarem, z tych Tatarów osadzonych przed tylu wiekami na ziemiach Wielkiego Księstwa Litewskiego, polskim muzułmaninem tatarskiej narodowości.

Nie ulega wątpliwości, że Maciej Konopacki to swoisty fenomen w najlepszym tego słowa znaczeniu. Urodzony w Wilnie w tatarskiej rodzinie byłego carskiego oficera z czym nie wiążą się żadne negatywne implikacje, bo pamiętajmy, iż dobry tuzin polskich generałów, jeśli nie więcej, poczynając od Józefa Dowbór-Muśnickiego. a kończąc na Władysławie Andersie to oficerowie tej właśnie armii. Pułkownik Konopacki, gdy przyszła chwila opowiedzenia się kim jest naprawdę, to jasno stwierdził, że jest obywatelem Rzeczypospolitej, jak Żeligowski, Czuma, Wołkowicki, dodając, że czuje się związany z Białorusią. W kraju odradzającym się z niewoli stanowił żywy dowód przetrwania i istnienia Polski wielonarodowej, wielowyznaniowej, kolorowej różnorodnością.

Gwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna

Na skraju miasta
Sny przerastają zmęczeniem.
Przechodzą dzielnice
W pustkę, garaże i burzany
Za którymi wiatr
I nieba trochę pozostało.
Na skraju miasta
Wiatr tańczy pijany
I niewidoma jesień
Przyjdzie boso,
Zasłoni wszystkie okna
Kotarą cienia.

                              Z bułgarskiego przełożyła Krystyna Kukucka

Gwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna

Pierwsi misjonarze jehowiccy przybyli do Estonii w 1930 roku, lecz nie udało im się zarejestrować żadnego zboru. W czasie okupacji niemieckiej i rosyjskiej działalność jehowitów była na tym terenie zakazana.

31 października 1991 roku oficjalne zarejestrowano pierwszy w Estonii zbór Świadków Jehowy. Prowadzono w nim studia biblijne, organizowano zebrania zborowe, zgromadzenia w obwodzie oraz kongresy. Zaczęli przyjeżdżać misjonarze. Tłumaczom przybywało pracy, toteż potrzebowali odpowiedniego zaplecza.

W czasach, gdy Estonia należała do ZSRR działalność kaznodziejska była nadzorowana przez Biuro Oddziału w Niemczech. Jeden z tajnych kanałów umożliwiających łączność między Niemcami a Estonią biegł przez Biuro Oddziału w Finlandii.

Wydawca: Towarzystwo Inicjatyw Kulturalnych - akant.org
We use cookies

Na naszej stronie internetowej używamy plików cookie. Niektóre z nich są niezbędne dla funkcjonowania strony, inne pomagają nam w ulepszaniu tej strony i doświadczeń użytkownika (Tracking Cookies). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.