W 10 numerze „Świata Inflant” z 2023 roku Roman Sidorkiewicz domaga się opracowań naukowych o Kanale Windawskim. Fakt - w mijającym roku minęło 200 lat od podjęcia działań studialnych nad tym zamierzeniem. Literatura na ten temat, i to po polsku, jest dość bogata (i począwszy od książki Ignacego Buszyńskiego Dubissa z 1871 roku po teksty znakomitego znawcy budownictwa Rosji Igora Znaczki-Jaworskiego z lat 1970-1978), a nowsza jest na Litwie (zajmowało się tym tematem muzeum w Szawlach) i zapewne na Łotwie.

W latach dziewięćdziesiątych XX wieku podejmowane próby odtworzenia tego połączenia wodnego, po którym pozostało kilkanaście niedokończonych śluz. Inwestycja ta od samego początku miała zbyt małą przepustowość i zbyt dużą ilość śluz, a więc była nieekonomiczna dla transportu.

200-lecie zarówno Kanału Augustowskiego, jak i niedokończonego Windawskiego, a więc drogi wodnej Wisła-Niemen-Bałtyk można świętować co roku: 2024 – to wykonanie projektów tej drogi wodnej i początek ich realizacji w zakresie uspławniania rzek, 2025 – to zatwierdzenie przez cara projektów i rozpoczęcie budowy śluz i przekopów, 2027 – to w przypadku tylko Augustowskiego – pierwsze śluzowania w Dębowie, Białobrzegach i Augustowie, 2029 – rozpoczęcia spławu, 2030 – wykonanie obiektu według pierwotnego kosztorysu, 2033 – wznowienia prac nad korektami, 2039 – zakończenie wszystkich prac.