„3 płatki kamelii" to powieść w której rozbrzmiewają echa francuskiego romantyzmu, gdzie słychać bicie serc modernistycznych artystów. Jest to hołd w stronę tych dwóch literackich epok, które w powieści Lary la Voe zostały ukazane w zupełnie nowym świetle. Pisarka odcina się od szkolnego postrzegania tych stylów zabierając czytelnika w niezwykłą podróż na wyższe wymiary, gdzie czeka na niego świat uczuć, pasji, namiętności i szaleństwa. Z każdą kolejną stroną zagłębiamy się coraz bardziej w ludzką duszę błądząc w korytarzach skomplikowanej psychiki bohaterów. Śmierć głównej bohaterki Klary wywołała efekt motyla, trzepot skrzydeł śmierci był tak silny, że wzbudził chaos w świecie bez skazy. Mimo wybitnych dzieł sztuki i cudownych paryskich ulic, najpiękniejsze barwy posiadają uczucia, które zdominowały opisy krajobrazów, czy czynności wykonywanych przez bohaterów. "3 płatki kamelii" opisywane są poprzez uczucia, które płyną do nas z każdej strony, niczym fale wzburzonego oceanu, który w powieści ukazany jest, jako królestwo Posejdona. Bohaterowie obnażają przed nami swoje myśli i najskrytsze pragnienia, bez trudu wpuszczają nas do swojego świata, byśmy mogli poczuć to, co oni. Dosadne relacje wypływające z głębi serc postaci sprawiają, że stajemy się nimi, odczuwamy ich radości, smutki, cierpienia... przeżywamy ich śmierć, ale czym tak naprawdę jest śmierć w powieści Lary la Voe? Z pewnością nie końcem, ani też nie początkiem... ale czy śmierć naprawdę miała tu kiedykolwiek miejsce? Będąc świadkami wielu pewnych wydarzeń, zostajemy nagle poddani wątpliwości i tak, jak bohaterowie, tracimy pewność siebie i nie wiemy, co jest prawdziwe: życie, czy śmierć?
"3 płatki kamelii" mają swój własny, indywidualny styl, który musimy przyjąć przed rozpoczęciem lektury, magia powieści polega na tej niezwykłej narracji pełnej uczuć i niekiedy patosu. To świat metafor i symboli, postać Klary jest zasłużonym fenomenem, oto jedna z bardziej niezwykłych alegorii w literaturze: Klara, młoda artystka, jako alegoria sensu życia."