Jak cię mam oddać słowem,
zachwycie minionych dni?

Jak ułożyć twe frazy,
wierszu, który jeszcze się
nie począłeś?

I wreszcie rodzi się poezja kraju,
gdzie byłem, gdzie widziałem;
jedno - radość świata,
drugie - śmierć siostry.

Dziś, gdy już siedzę na walizkach,
proszę Boga o szczęśliwy powrót.

To co przeżyłem, wyryło znamię
w mojej pamięci:
żyć, kochać.

Sabinillas, październik 2010 r.