Uprawianie literatury jest dla Danuty Muchy potrzebą naturalną, wynikającą z jej wrażliwości estetycznej i poetyckiej pasji. Synestezyjne postrzeganie świata, ogromna siła poetyckiej wyobraźni łączą się z romantyczną śpiewnością, prostotą i osobliwym liryzmem. Wrażliwość poetycka bliska ekspresji „zachwyceń i wzruszeń" Marii Konopnickiej, liryzm Juliana Tuwima i wzniosłość w osiąganiu „piękna w nadmiarze" w stylu Joanny Kulmowej stają  się w twórczości Danuty Muchy wartością nadrzędną.
Nobilitacja dziecka i dzieciństwa przyjmują podobny koloryt i aksjologiczną tonację,  w  której wypowiada się autorka Baśniowego świata w czterech porach roku. Kulturowe symbole obecne  w metaforycznej formule baśni Hansa Christiana Andersena, Ewy Szelburg-Zarembiny, Hanny Januszewskiej i Anny Kamieńskiej stają się udziałem Danuty Muchy, dla której obcowanie z naturą wiąże się z ludową topiką, eskapistycznymi marzeniami, temporalnością świata odczuwanego na sposób poetycki.
Pisanie wierszy, myślenie metaforyczne, muzyczna fraza wiersza kojarzą  się z romantycznym postrzeganiem świata,  poszukiwaniem „istoty rzeczy". I taka jest wypełniona poetyckimi tropami twórczość poetycka. I taka jest wypełniona poetyckimi tropami twórczość baśniowa. Pełna głębokich przeżyć i ekspresji, które tworzą baśniowe sugestywne wizje. A one łączą się w poetycki sposób W baśniowym świecie, w Bajeczce do czytania jednym tchem przed snem, w Baśniowym świecie w czterech porach roku w jedną całość.
Danuta Mucha  z przyrody czerpie nadzieję i wiarę, poetyckie tony układa  w osobliwą pieśń o świecie, poprzez którą deifikuje dziecięce akty twórcze. Z pasją tworzy baśniowe wizje i emocjonalne obrazy czyniąc z nich romantyczną formę pisarską, wyrażającą jej stosunek do świata i literatury.
To swoiste „uporządkowanie naddane" charakterystyczne jest dla osób, które zajmują się jednocześnie i twórczością literacką i krytyką naukową. Danuta Mucha spełnia się w obu zawodach doskonale.
Cała jej twórczość jest wyrazem znajomości literatury, wzorów poetyckich i baśniowych, swoistego poetycko-baśniowego światopoglądu, który pozwala jej być bliżej figur poetyckich. I bliżej własnego dzieciństwa, które opisuje i wzmacnia słowem poetyckim, wewnętrznym poetyckim rytmem, iluminacyjnym zachwytem, optymizmem, intensyfikującym myśli i uczucia…

Wszystko to wpływa na odbiór czytelniczy. Wymienione baśniowo-poetyckie teksty Danuty Muchy stanowią istotny przekaz aksjologiczny.
 To niełatwe zadanie Poetka podejmuje nieustannie publikując kolejne tomy i kolejne wybory baśni. W osobliwy dla siebie sposób powraca do tej samej jasności dziecięcego myślenia, do efemeryczności dziecięcego spojrzenia na świat, do obrazów widzącej natury, zachwycenia szczegółem, niepewnością chwili, onomatopeiczną poszczególnością, której daje wyraz w całej swojej twórczości.
Przyporządkowanie tekstów nostalgicznej wizji dzieciństwa twórczość tę wyróżnia i charakteryzuje. Perspektywa dziecięca, w której obowiązują te same kształty i kolory rodem z dziecięcej baśni Danuty Muchy stanowi łącznik krajobrazów dzieciństwa z krajobrazem dorosłości. Ten ostatni Poetka prezentuje w tomie o znamiennym tytule Spowiedź myśli.
Na stronie dwudziestej dziewiątej napisze: liczę słowa niezmierzone/ za oknami cichych spraw…. Oto zapowiedź poetyckiej pełni i przeznaczenia, gdzie na liściu zapach kwiatów/jest jak dobry dom. I gdzie poezja splata się z baśnią i bajką. Zwłaszcza tą do czytania jednym tchem przed snem. Pisaną dla europejskiej dziecięcej wspólnoty. I dla Huberta i Karola z Lizbony też….