Bóg  dał mi skrzydła ale nie nauczył mnie latać
nie zrozumie mnie ten który nigdy nie miał skrzydeł

kiedy niechętnie spoglądam w lustro
i widzę te półmartwe
a właściwie nieożywione części ciała
przeklinam całą ludzkość
która swą normalnością
wytyczonymi granicami myślami
nieelastycznie wmurowanymi w historię
betonowym półświatem zabija moją wolność

czy mam żal do Boga który w swej niełasce
podarował mi brzemię niezrozumienia (?) Nie(!)
bolą mnie najwyższe wartości
głośno ciskające słowami i śmiechem
kiedy opuszczają mnie ostatnie nadzieje
wiara w spełnienie

zatapiam skrzydła w wosku
pozbywam się siebie
może pokochasz mój cień

przecież lubisz cienie …