Gdy uwierasz
      całym sobą
      także innych,
      a orkiestra w oddali
      wciąż rżnie –
      tak nic nie musieć.
      Tak być,
      ale nie być
      widzianym –
      esse no vitare.
      I wziąć oburącz
      w swe ręce
      sierp księżyca
      i ciąć i rżnąć.
      I siąść, tak siąść
      i o niczym ze sobą
      nie gadać.

      Ostrówek, 2006 r.