Dom, który zamieszkuję na okres 60 lat
wspólnie z tymi, co wynajęli mnie do życia
przez czas za czas
na czas, pełen jest suszek:
niespełnionych ruchów: ust, rąk, głów, serc.

Suszydła te:
utykane
rozwieszone
układane
przypinane
zamykane.
I mimo, że stawiane skrupulatnie,
z pełnym szacunkiem
wszystkie one są:
-PO-
poutykane
porozwieszane
poprzypinane
pozamykane.

Dom ten,
w którym ciało, co należy chwilowo do mnie
dusi.
Każe
patrzeć na nieruchome życie i wciąż żywą śmierć:
-bilety "do" - z cztero-cyfrową datą rozpoczętą od "199"
-pocztówki z pismem tym samym, co zakupów porannych litania wtopiona w lodówkę -pożółkłe bukiety nagrobne.

Wszystko to wokół.
A na stole przede mną
jedyna żywa rzecz:
pudełeczko z patyczakami
i tak samo - nieruchomymi.