11 lipca 1943 roku oddziały UPA dokonały ataku na 99 polskich miejscowości pod hasłem Śmierć Lachom. Polacy ginęli od siekier, wideł, kos, pił, noży, młotków. Wsie po wymordowaniu ludności polskiej były palone. Po 11 lipca mordowanie ludności polskiej trwało dośćdługo. Liczbę zamordowanych w ciągu kilku działań UPA szacuje się na 100-130 tysięcy osób, głównie dzieci, kobiet, starców. Zabito niemalże całą moją rodzinę w bardzo okrutny, nieludzki sposób. Moich dwóch braci Jerzego, lat 8 i Edmunda, lat 6 przybito do drzew. Zarąbano siekierami cztery siostry mojej mamy. Grabili majątek. Zabili. Od tej pamięci nikt nas nie uwolni. Pamiętać trzeba, taki jest obowiązek!

Tadeusz Tadys

                                            PSALM VII
                                                Genocide
– niedoskonały wierszu zaistniały w ludobójczym stuleciu,
wiesz że istnieje wiara w nieśmiertelny ciąg życia
ale ty nie jesteś z czystego Nieba wyobraźni
ucieleśniony śmiertelnym oddechem
niedoskonały wierszu jesteś jak obolały –
wygnaniec ziemi –
Marianna Bocian

Myśmy prosili Boga
niech nie zabijają naszych dzieci
niech nie ostrzą siekier
niech nie święcą wyostrzonych siekier
w swoich cerkwiach

Boże, Boże
Oni krzyczeli rezać Lachów-
Oni śpiewali rezać Lachów
Smert, smert Lachom

My wieszaliśmy obrazy święte
na najwyższych drzewach
Boże, Boże znikąd nadziei

Spalone domy 
patrzyły oczodołami okien
wielkim smutkiem i beznadzieją

Uciekaliśmy - na polach leżały
zabite dzieci, starcy, całe rodziny

Szukaliśmy znaków na niebie
Uciekaliśmy

Dookoła w niezrozumiałej ciszy
stał w bezruchu las
Przez łąkę przez krwawą rosę traw
idą watahy rezunów
a sroka płaczka odrętwiała na gałęzi
patrzyła przerażona i niema
na ręce, które zabijały

Czy ból trzeba nieść
w nieskończoność
Przecież zapomnieć się nie da
Pamięć rozrywa duszę na kawałki
a żyć trzeba

Końca bólu nie widać
Ty przez niego nas prowadzisz

W oczach z fotografii
pozostało tylko nasze spojrzenie

Tylko pamięć zadeptana bólem
czeka na swoje zmartwychwstanie