Teraz wędruję poprzez lasy
Gdy lato rodzi złote pszczoły
Lub tez jesienią pełną krasy
Gdy kolorami las wesoły
I w czas zimowych krótkich dni
Idę przed siebie, macham rekami
Gdy czarny kormoran na skale drży
Śpiewam i trzęsę w rytm lokami.
Szary wilk zna mnie; za jedno ucho
Wodzę jelenia, a on mnie słucha
Króliki podnoszą ku mnie głowy
Szeleszcząc nieustannie spadają wokół liście,
                                 liście buków wiekowych

Zawędrowałem raz w miasto małe
Uśpione pod księżyca pełnią
I uliczkami się skradałem
Nucąc cicho piosenkę przyjemną
O tym jak szedłem kiedyś długo
Wielkich stop śladem rozwidlonym.
Nagle dostrzegłem pod drzwi framugą
Stary tympanon opuszczony
Nieludzkim żalem ogarnięty
Poniosłem instrument w leśne ostępy
Brzmi w ciszy ton naszych głosów sprawnych
Szeleszcząc nieustannie spadają wokół liście,
                             liście buków pradawnych

Śpiewałem o tym jak u schyłku dnia
Orkil czesała swe czarne włosy
Subtelny jej zapach w powietrzu grał
Czerń włosów wieczorne światło płoszył
Dłoń wędrowała od struny do struny
Dźwięk drżał jak spadająca rosa
I, jak wędrowne tańczące pioruny,
Wznosił mą żałość pod niebiosa.
Lecz teraz struny zerwane, milczące
A ja wędrować muszę bez końca
Przez żary lata i zimy chłody
Szeleszcząc nieustannie spadają wokół liście,
                            liście buków wiekowych

                                        z Crossways 1889

                                        Z angielskiego przełożyła Barbara Dziedzic