Jolanta Baziak, znana poetka i eseistka, podjęła w książce Nietzsche w optyce filozofów wędrówkę w poszukiwaniu sensów skrywających się w postaci i dziele Fryderyka Nietzschego. Autorka stawia pytanie: „z czego została utkana pajęczyna myśli Nietzschego” (s. 58) i sięga do prac poświęconych Nietzschemu, głównie M. Heideggera, K. Jaspersa, G. Colliego, G. Deleuze'a, a z polskich autorów Z. Kuderowicza oraz Grzegorza Grzmot-Bilskiego, filozofa i poety młodszego pokolenia. Pokazuje różne oblicza autora To rzekł Zaratustra na tle powikłanych dziejów filozofii i kultury współczesnej. Chociaż przeważa w tej pracy ton relacjonujący, autorka stara się także formułować własne pytania, zaznaczać wątpliwości, wysuwać sugestie i dawać wyraz intuicjom.  Wprowadza własne kryteria klasyfikacji interpretacyjnych ujęć Nietzschego w postaci empatii i atrakcyjności. Empatię, jak wolno sądzić, wiąże z bliskim sobie punktem widzenia, który wskazuje na dolegliwości i powikłania losu myśliciela: „Nietzsche w swoim wnętrzu podsycał dramat śmierci własnej i Boga” (s. 96). Atrakcyjność łączy z komentatorami, którzy projektowali „tzw. system filozoficzny Nietzschego” (s. 97). Poprzez jej rozważania, a zwłaszcza kierunek poszukiwań, prześwieca pewien zarys przewodniej idei, czy koncepcji. Autorka nie ukrywa bowiem swojej fascynacji osobą i twórczością  Nietzschego, wręcz, duchowego z nim pokrewieństwa. Świadczy o tym wiersz Kara śmierci zamieszczony na końcu książki z dedykacją „Mojemu bratu Nietzschemu”. Książka ma swobodny, eseistyczny charakter, zaś jednym z założeń określających punkt widzenia autorki jest przekonanie -  iż „to on sam [Nietzsche - M.K.S.] leży u podstaw recepcji spuścizny w horyzoncie bliższym i dalszym” (s. 88). W tym sformułowaniu, tyleż filozoficznie dyskusyjnym, co poetycko kuszącym, widać przyznanie Nietzschemu wysokiego miejsca w dziejach filozofii i kultury. Nietzsche jawi się w książce Jolanty Baziak jako ten, który „wszystkie systemy namiętnie krytykował” (s. 96), jako twórca, który promieniuje „wizjami prorockimi” (s. 96) oraz jako „ponadepokowy duch” (s. 96). Sama autorka zaś jako inna siostra Nietzschego.