Nie ma już domu mojego dzieciństwa. Stoi nowy, inny. Wiejska droga stała się ulicą. Pozostał jednak jeden znak, który nieomylnie prowadzi mnie tam, gdzie dawno temu mieszkałam z rodzicami. To drewniany krzyż, który zachowuję w sercu i pamięci. Postawiony na chwałę Bożą skłaniał przechodniów wtedy i teraz do modlitewnej refleksji, do zatrzymania się na moment w drodze, by zdjąć czapkę, czy uczynić znak krzyża. Zimą  otulał go śnieg, od wiosny do jesieni stroił się rękami dzieci i panien w kwiaty ogrodów, pól i łąk. Ja także nosiłam bukiety. W maju szeroko rozbrzmiewały przy nim przepiękne pieśni i modlitwy; „Chwalcie łąki umajone…", „"Matko niebieskiego Pana…", i dziesiątki innych. Dla młodych tu zaczynała się majówka.
    Takich krzyży i urokliwych kapliczek stanowiących małe świątynie można spotkać wiele przy drogach i na skrzyżowaniach, na odludnych traktach, w polach, przy lasach, ale także koło domostw. Doskonale harmonizują z krajobrazem. Ukryte wśród zielonej gęstwiny, obsadzane kwiatami wyglądają niezwykle malowniczo.                            
Od najdawniejszych czasów wrastały w Polskę. Miały chronić przed złymi mocami, zapewniać Bożą opiekę, wskazywać drogę, upamiętniać ważne wydarzenia a także fundatorów. Dzięki nim krajobraz ożywał, zaś świętowanie i radość mieszkańców odbijały się w wystroju ich otoczenia. Można rzec, iż krajobraz Polski usiany kapliczkami i krzyżami jest częścią narodowego dziedzictwa, które w sposób niezwykły połączyło pierwiastek Boski z ludzkim. Trzeba więc chronić ten spadek po pradziadach i ojcach, będący przykładem sztuki tworzonej z wewnętrznej potrzeby. Sądzę, że swym słowem przyczynią się do tego uczestnicy XIII edycji konkursu „Prezentacje ekologiczne – Barcin 2012", w szczególności zaś ci, których utwory zamieszczone zostały w tomiku antologii poezji ekologicznej.
Jury konkursu pracujące w składzie: Mieczysław Wojtasik – przewodniczący, Stefan Pastuszewski, Janina Drążek, Ludwika Adamczyk – członkowie, rozstrzygnęło konkurs przyznając nagrody i wyróżnienia za zestawy wierszy obejmujące trzy utwory zgodne  z regulaminem (w zestawie mogły być wiersze o krzyżach i kapliczkach w polskim krajobrazie), w sposób następujący:
I nagroda     – „godło" Kolec róży" – Anna Piliszewska – Wieliczka,
I nagroda     – godło „Sepia" – Bogumił Staszek – Tarnów,
II nagroda    – godło „Bergier" – Piotr M. Nowak – Bogoria,
II nagroda    – godło „ Graf" – Stefan Żagiel – Ciechanów,
III nagroda   – godło „Nenufar" – Teresa Brauer – Kruszwica,
III nagroda   – godło „Piętaszek" – Zygmunt Dekiert – Poznań,
III nagroda   – godło „Wisłok" – Mieczysław A. Łyp – Rzeszów,
 wyróżnienie – godło „Estera – Teresa Januchta – Poznań,
 wyróżnienie - godło „Arabeska" – Maria Piniańska – Nowy Sącz,
 wyróżnienie - godło „AGC" – Elżbieta Kotras – Bysław,
 wyróżnienie - godło „Czapla" – Mirosław Kowalski – Mysłowice.

Ponadto wyróżnienie w postaci zamieszczenia wierszy w antologii otrzymują:
Emil Biela, Anna Duda (lat 12), Zofia Grabowska – Andrijew, Piotr  Grygiel, Krzysztof Jezierski, Marta Jurkowska, Joanna Kapczyńska, Zofia Korzeńska, Alicja Kurek, Maksymilian Kozłowski, Halina Kurek, Julitta Nieznalska, Bogdan Nowicki, Małgorzata Pietrzak, Małgorzata Prywer, Katarzyna B. Rodziewicz, Roman Senski, Ewa Sosnowska, Urszula Stefaniak, Tadeusz Stirmer, Joanna Trawińska, Barbara Tylman, Dominika Wojciechowska (lat 14), Grażyna Wolska, Małgorzata Zalewska, Krystyna Zając.