Trzeba umrzeć
włączyć niejako w swe życie obecność grobu
rozpieszczać co wieczór swoją trumnę
wyobrażeniem o wieczności
nieskończoności
trzeba wierzyć
w rdzę zbawienia
w piach zmartwychwstania
bez tego
zostanie tylko całun
z obliczem filozofa
Semity
trzeba żyć
ze wstydem pod rękę głaskać pod włos kolejne dni
nasłuchiwać w ciemnościach niedokończonych wyznań
z nadzieją że nikt więcej ich nie usłyszy