chłopcy III

 

nie bała się gdy weszli do domu. myślała

że to chłopcy z podwórka przebrani 

w dziwaczne uniformy. nieraz 

przecież bawili się w przebieranki. jej młodsza

siostra też się do nich uśmiechała. tylko 

matka jakoś dziwnie pobladła i zasłoniła je 

rękoma. czuła wstyd gdy zdzierali z niej sukienkę.

zapamiętała ból i krew spływającą

po jej nogach. ciała matki i siostry leżące 

na podłodze. i śmiech chłopców wybiegających

 

z podpalonego domu.

 

 

 

dziecięce zabawy

 

dziecko z gruzów próbuje zbudować dom. klocki

które kiedyś układały się w ściany dzisiaj

nie pasują do siebie. szafka z zabawkami 

założyła czapkę niewidkę. rodzice bawią się

z siostrą w chowanego. nigdzie nie można

ich znaleźć. dziecko dokłada kawałek cegły 

do rozbitej szyby. próbuje przez nią ujrzeć

 

to co utracone.

 

 

 

nad ranem

 

nie sądziłem że historia potrafi tak szybko kręcić 

kołem i wciągać do środka. nie przypuszczałem

że po nocach będę mi się śnić porozrzucane 

martwe ciała. blisko. na wyciągnięcie 

samotnej ręki bezskutecznie poszukującej 

drugiej. jeszcze budzę się 

gdy  tymczasem innym zarzucono sen na oczy. 

barbarzyńcy zawsze przychodzą nad ranem 

 

aby nie przerywać koszmarów.

 

 

gry w szachy

 

każdy totalitaryzm prowadzi do wojny. na początku

wygląda niewinnie. jak gra w szachy. najpierw

dzielone są piony. na białe i czarne. to one 

zbijane są pierwsze. później przychodzi kolej 

na gońców przynoszących wieści o przegranych 

bitwach. król ukryty za podwójną gardą porównuje 

straty po obu stronach. nie toleruje 

porażek. jutro

 

podzieli kolejne piony.

 

 

linie papilarne

 

pozostaną linie papilarne. ślady dłoni

na murach miast w których żyli 

ludzie a dzisiaj włóczą się szczury roznoszące

dokoła swąd dżumy 

cholery. po latach pozostaną 

po nich odciśnięte w pamięci ślady 

małych nóżek niczym zapisy

 

linii papilarnych.

 

 

nowe

 

stary świat schodzi do podziemia. krok po

kroku. ostrożnie ważąc każde stąpnięcie. wciąż

śnią mu się po nocach dobre zakończenia. jednak  

z nastaniem dnia coraz bardziej zapadają się 

w przeszłość. nowe wylewa się na wierzch. 

ma zapach palonych migdałów 

 

i piołunu.

 

 

słowo wojna

 

do niedawna traktowałem wojnę jak słowo 

wyjęte z podręcznika do historii. obłożone

rygorami dat i bitew. nie potrafiłem

dopasować do niego czasu teraźniejszego.

pojawiało się w krajach tak odległych 

że niemal nierzeczywistych. 

dopiero gdy zaczęło łasić się do moich drzwi

zrozumiałem jak łatwo przez nieuwagę

 

wpuścić je do domu.

 

 

odejmowanie

 

w naszej szkole zmieniono program nauczania. skupiono się

na działaniach. w wyniku wojennych zniszczono

przedszkole w którym dorastało

nasze dzieciństwo. pojawiło się 

coraz więcej znaków odejmowania. 

sąsiadka z naprzeciwka minus zabity mąż 

równa się wdowa. z mojej rodziny 

odjęto rodziców i postawiono przy mnie znak 

sierota. daremnie szukam 

 

znaków dodawania.