Michał Pasternak - Narewskie fortyfikacje

0 Dislike0
Gwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna
 

Narwa jako miasto graniczne, od wieków posiadało niezwykle ważne znaczenie militarne. Znajdowało się pod rządami: Duńczyków, Niemców, Szwedów, Rosjan i Estończyków. Król duński Waldemar IV, król szwedzki Karol XII Gustaw, rosyjski car Iwan IV Groźny i Piotr I Wielki są ważnymi postaciami w historii tego miasta.

Najstarsza część fortyfikacji w Narwie nosi nazwę Zamku Hermanna. Został on wybudowany przez Duńczyków pod koniec XIII wieku. Zakon Inflancki, który panował na północnych Inflantach w XIV i XV wieku przekształcił je w zespół klasztorny. Pod koniec XIV Narwę otoczono solidnymi murami miejskimi.

Rozwój sztuki wojennej szybko uczynił te fortyfikacje mało przydatnymi z punktu militarnego.

Nowoczesne fortyfikacje zostały wzniesione w czasach szwedzkiego panowania. Zmodyfikowano wówczas starsze twierdze z końca XVI wieku oraz wybudowano zupełnie nowe pod koniec XVII wieku. Fortyfikacje te stanowią najpotężniejsze budowle tego typu w Estonii. Zostały zaprojektowane przez szwedzkiego budowniczego Erika Dahlberga.

Bastion Fortuny został zbudowany pod koniec XVII wieku. Zaprojektował go, jak większość nowych fortyfikacji, znany szwedzki budowniczy i inżynier Erik Dahlberg.

Bastion Sławy został również wzniesiony według projektu Erika Dahlberga. W południowej części bastionu mieści się słynna brama Piotra I wybudowana w 1822 roku, po tym jak wojska cara zdobyły szturmem to umocnienie.

Bastion Famy został zbudowany według projektu Erika Dahlberga. Jest to jedyny bastion zbudowany przez tego inżyniera, który nie przetrwał do dnia dzisiejszego.

Bastion Triumfu został wybudowany według projektu Erika Dahlberga. W drugiej połowie XVIII wieku powstało tu muzeum sztuki.

Bastion Honoru został zbudowany pod koniec XVII wieku według projektu Erika Dahlberga. Po zalaniu twierdzy przez rzekę w czasie trwania Wojny Północnej, we wrześniu 1704 roku rosyjska armia dowodzona przez cara Piotra I Wielkiego zdobyła miasto.

Bastion Zwycięstwa został zbudowany pod koniec XVII wieku według projektu Erika Dahlberga. Jest no najsilniejsza twierdza kompleksu. Wysokość murów wynosi 16 metrów. Twierdza ta została odbudowana po licznych zniszczeniach, których doznała w wyniku działań wojennych w czasach Wojny Północnej (1700-1721).

Bastion Pokoju został wzniesiony w drugiej połowie XVII wieku. Najpierw nazwany został Starym Bastionem. Później nadano mu nazwę Bastionu Pokoju.

Struktury obronne Bastionu Nadziei zostały zbudowane pod koniec XVII wieku według projektu Erika Dahlberga.

Bastion Chrześcijański Mur. Starą twierdzę z lat 1538-1589 przebudowano w pierwszym trzydziestoleciu XVII wieku w nowoczesną twierdzę włoskiego typu. Jedynie część pierwotnej konstrukcji przetrwała do naszych czasów.

Czarna Brama. W czasach średniowiecza w Narwie istniała stara Nadbrzeżna Brama (również znana jako Mała Brama, Stara Nadbrzeżna Brama lub Stara Brama). Przebudowana w latach 1667-1680 została nazwana Nowa Bramą. W momencie, gdy obiekt ten stał się bezużyteczny do celów obronnych zmieniono jego nazwę na Czarna Brama. Brama ta została zniszczona w 1875 roku.

Królewski Mur. W średniowiecznym kompleksie obronnym miasta Narwy nie było żadnej wieży położonej w kierunku południowo - zachodnim. Twierdzę przebudowano w latach 1538-1585. Nazwano je Królewskim Murem. W pierwszym trzydziestoleciu XVII wieku przebudowano ją według włoskiego wzoru.

Zamek Hermanna pierwotnie wybudowany został przez Zakon Inflancki na przełomie XIV i XV wieku. Starsze części zamku pamiętają jeszcze czasy rządów Duńczyków trwające od XII do XIV wieku. W 1347 roku król Danii sprzedał północną Estonię wraz z miastem Narwa Zakonowi Inflanckiemu. Nowi właściciele rozbudowali zamek, dodatkowo dodając potężną wieżę, nazwaną Wieżą Hermanna. Zamek jak i wieża szczęśliwie przetrwały zawirowania II wojny światowej. Prace mające na celu odnowienie kompleksu zaczęły się już w 1950 roku i trwały do 1987 roku.

Piąty Rawelin został zbudowany w pierwszym dwudziestoleciu XVIII wieku na polecenie cara Piotra I. Fortyfikacja ta bazuje na projekcie Erika Dahlberga, który to zaprojektował większość twierdz w tym mieście.

Królewska Brama została wybudowana pod koniec XVII wieku również według projektu Erika Dahlberga. Barokowa fasada bramy została zbudowana z marmuru z Märble. Nazwa Królewska Brama została zmieniona na Cesarską Bramę podczas rosyjskiej okupacji Estonii (1720-1918).

Piaskowy Mur został wybudowany w latach 1583-1585 w północnym rogu średniowiecznego muru miejskiego. Przebudowany został we włoskim stylu w latach 30-tych XVII wieku. Twierdza ta wkrótce stała się ważną częścią systemu umocnień.

Po lewej stronie rzeki Narwa już na początku XIII wieku powstała niewielka społeczność kupiecka. W roku 1345 Narwa uzyskała prawa miejskie. Miasto to po raz pierwszy wspomniane zostało w zapiskach w 1240 roku.

Po dwóch stronach rzeki od wieków istniały dwie twierdze: zamek Hermanna w Narwie oraz twierdza Iwanogrod (Jaanilinn) po stronie rosyjskiej. Ten kompleks architektoniczny jest unikalny na skalę światową. Jest to jedyne miejsce na świecie gdzie dwie średniowieczne fortece stoją naprzeciw siebie w tak bliskiej odległości.

Wydawca: Towarzystwo Inicjatyw Kulturalnych - akant.org
We use cookies

Na naszej stronie internetowej używamy plików cookie. Niektóre z nich są niezbędne dla funkcjonowania strony, inne pomagają nam w ulepszaniu tej strony i doświadczeń użytkownika (Tracking Cookies). Możesz sam zdecydować, czy chcesz zezwolić na pliki cookie. Należy pamiętać, że w przypadku odrzucenia, nie wszystkie funkcje strony mogą być dostępne.