Kotara światła po schodach w głębi,
W kłębkach główek nudy barokowe.
Reszta grą luster w czerni,
Infantce nóżki ukradli perłowe.

Crino pogodzony z lino,
Dworsko biodrom i szeroko.
Błyszczą suknie jak w gąsiorach wino,
Przemijania więcej słyszy oko.