Jonas Trinkűnas urodził się 28 lutego 1939 roku w Kłajpedzie. Był folklorystą, twórcą i liderem rodzimowierczego związku wyznaniowego Romuva. Będąc studentem filologii litewskiej Uniwersytetu Wileńskiego, zainteresował się wedyjskimi tradycji Indii i ich wpływem na litewską kulturę. Główną pasją Trinkűnasa pozostawały jednak litewskie tradycje i przedchrześcijańskie wierzenia. W latach 1969 – 1973 był zatrudniony na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wileńskiego. W 1973 r. został zmuszony do jego opuszczenia ze względu na zdecydowanie antykomunistyczną postawę. W latach 1990-1993 stał na czele wydziału Kultury Etnicznej Ministerstwa Edukacji i Kultury Republiki Litewskiej. Po rozpadzie Związku Radzieckiego powrócił do pracy naukowej w Instytucie Filozofii i Socjologii, wykładał także kulturę ludową na Wileńskim Uniwersytecie Pedagogicznym. Trinkűnas pozostaje najbardziej znany jako naczelny kapłan (krive) Romuvy, zarejestrowanego w 1992 roku związku wyznaniowego zaliczanego do nurtu rekonstrukcjonistycznego neopogaństwa. Członkowie Romuvy wyznają politeizm, akcentując silną więź człowieka z naturą oraz kult przodków. Lider litewskich pogan był także jednym z założycieli Europejskiego Kongresu Religii Etnicznych (ECER) zrzeszających neopogańskie związki wyznaniowe z całego kontynentu. Poza działalnością naukową, Trinkűnas zajmował się także badaniami terenowymi podczas których zbierał ludowe podania i pieśni z terenów Litwy i obwodu kaliningradzkiego. W 1990 roku wraz z żoną Inją założył zespół obrzędowy Kűlgrinda, wykonujący rytualną muzykę bałtyjską. Grupa koncertowała dwukrotnie w Polsce: w 2003 roku w Dowspudzie i trzy lata później w Suwałkach. W 2013 roku Jonas Trinkűnas został odznaczony Orderem Wielkiego Księcia Giedymina. Zmarł 20 stycznia 2014 roku, został skremowany i pochowany na jednym z wileńskich cmentarzy (Rokantiđkiř kapinës).