nagroda główna w XII Turnieju Wierszy „O Pierścień Dąbrówki”
Najpierw wymyśliłaś jasną duszę
później olśniewający jej profil
W kręgu powłóczystych spojrzeń
czułaś się spełnioną artystką
świadomie rozgrzeszałaś
niedobór wyrzutów sumienia
Podporządkowana marzeniom
stałaś się niepoprawna
Platon przewracał się w grobie
Czy tego chcesz czy nie
jutro nadejdzie
wiem to na pewno
Całą wieczność będziesz musiała przepraszać
przystawać na żądania
ludzi małostkowych
sięgać po najjaśniejsze światło
zawsze za krótką ręką
dodawać echo do echa
gwiazdy do gwiazd
analizować każdy pojedynczy dźwięk
zaszyfrowanego zgiełku
Na koniec przywykniesz
do małych radości
prawdziwych tajemnic
spełnionego życia