Czwarty tomik poezji autorstwa Agnieszki Mąkini pt. „Bohema-Poema", wydaje się wędrówką między jawą a snem, wynurzającą się z jeziornych głębin, aby ponad wodami wznieść się ku wszechmogącemu uczuciu i w zabłoconych balerinach osiąść w towarzystwie bohemy, między Chopinem a Dumas’em, przy dźwiękach cygańskiej ballady, której „…tamburyno/ nie zamilknie" („Cygańska wolność")
Poezja ta pobudza zmysły i sugeruje zjawiskowość opisywanego obiektu. Wydaje się, że na tym ma właśnie polegać przekaz poetki, która w umiejętny sposób skłania nas ku refleksji nad niepowtarzalnością uczuć ( „Spadłam/ z linii…/ miłości…" „Przeciw wróżbom"), miejsc („…Niepokój krawężników,/ puls klombów,/ drzemka płyt./ Artemis/ zgaszona/ spoczynkiem,/ rozświeca twe okna." „Powrót"), zjawisk i zdarzeń („Przemakam do krwi/ ciemnością dobranocki./ Ulewa/ dramatyzuje,/ atakuje." „Rajska ciemność"). Tajemniczość pojawiająca się w wierszu „ Bogaty młodzieniec" skłania do refleksji, czy aby nie warto poszukać wśród wierszy zawartych w tomiku odpowiedzi na sekret ukryty za zadumą młodzieńca owiniętego ręcznikiem wokół bioder.
Za każdym razem, kiedy czytam wiersze Agnieszki Mąkini, odbywam podróż w czasie. Ta dojrzała autorka potrafi stworzyć poezję pełną młodzieńczych uniesień, które potrafią przeżywać młodzi ludzie, nieskalani ciężarem życia. Mistyka egzystencjalna ujawnia się między wersami, rozbudza zmysły i unosi uczucia pod sam nieboskłon doznań wrażliwej psyche.

Autor: Agnieszka Mąkinia
Tytuł: „Bohema-Poema"
Wydawnictwo: Związek Literatów Polskich, Oddział w Poznaniu 2011