Przymykam oczy
znika świat
w otchłani kapelusza magika

Istnieję

Odchylam kurtynę powiek
z dna ciemności
wyskakuje biały królik

Ubieram go w kolory
wymyślam skoki
strach, drżenie wąsów

Królik istnieje

Stwarzam królikopodobnych
w znajomej formie
i życiodajnie nazywam

Świat istnieje

Z osobliwej dziury
wydobywam migotliwe byty
zapisuję w rejestrze zmysłów

Włączam i wyłączam światy
jak lampę w swoim pokoju