Ani dnia bez–sennie,
ani światła poza powiekami

ścisła proza codzienności
w której nic, nie bywa wzniosłe

nawet struna ciemna, nawet
szpilka zagubiona w trawie

bo wyszliśmy z wód, zaiste
wpisani na ziemską listę

aż się znudzi ciału, zbyt
ten błądzący wewnątrz byt.

2007