w ramach dialogu głowy z twardym murem który
rośnie w nas nieustannie więc wiadomo z góry
czym może się zakończyć publiczna debata
na temat braku granic oraz losów świata
jedna cegła za drugą rośnie mur w nas samych
coraz wyższy i wyższy którym odgradzamy
ten kto rychło zapomni co komu zawdzięcza
a intryg lepkie zwoje niczym sieć pajęcza
oplotą tego który wyciągnął go z gówna
nadarzy się okazja by jeszcze wyrównać
rachunki nawarstwione i w ramach prewencji
zapobiec epidemii zbiorowej demencji
szpicel z ojca na syna tajny współpracownik
garść srebrników w sakiewce to wspólny mianownik
ich dyskretnych poczynań hańbią się ze szczętem
lecz dziadek przez lat wiele też był konfidentem
więc nie widzą w donosach niczego zdrożnego
pójdą się wyspowiadać zbaw nas ode złego
nie pamiętać lub nie chcieć obarczać pamięci
tym co jest niewygodne nawet wszyscy święci
nie pomogą gdy fakty spisane w kronikach
odbiegają od prawdy cóż z tego wynika
że kolejni rządzący stadami baranów
tłumaczą swoje czyny wyższą racją stanu
"Cave me, Domine, ab amico, ab inimico vero me ipse cavebo".
Armand Richelieu, kardynał (1585-1642)
tylko ci którym ufasz mogą strzelić w plecy
a więc bliscy z dniem każdym stają się dalecy
tak na wszelki wypadek odgradzasz się murem
od wszystkich dzięki którym ciągle masz pod górę
