kiedy zbłąkany wędrowiec listopad
stanie u progu potęgując mrok
ślady na wietrze kreśli lekka stopa
ci co minęli zbliżą się o krok
dzięki pamięci Naszej wciąż są blisko –
– zapewnią żywi urzeczeni Sobą
w pamięci raczej wątpliwe siedlisko
ci co minęli są WOKÓŁ i OBOK
głosisz półprawdę: – żyją w Mych wspomnieniach
i bez nich żyją wbrew ułudzie rozstań
czy chcesz, czy nie chcesz, wyjść potrafią z cienia
nie wspomnienia ich wiodą lecz o ciebie troska!