Zatrudniłem się, korzystając z protekcji Małgorzaty, wówczas już mojej nieformalnej narzeczonej, w Salonie Gier Automatycznych, w sali z jednorękimi bandytami.  Maszyn było kilkanaście. Przechadzałem się za plecami „zawodników" i patrzyłem czy wszystko jest w porządku, czy nie oszukują, nie niszczą sprzętu albo nie kombinują w inny sposób, na przykład zamiast żetonów zakupionych w kasie, nie próbują wrzucać jakich metalowych podróbek. Kiedy było pustawo, robiłem sobie kawę, wychodziłem przed budynek na papieroska i czytałem ostatni numer „Twórczości". Zresztą wtedy wszędzie wolno było palić, przy każdym automacie stała chybotliwa metalowa popielniczka. Małgosia pracowała jako kasjerka. Kiedy był mniejszy ruch mogliśmy sobie pogadać.

1991
Początkowo pierwsze objawy, które pojawiły się u mnie w wieku piętnastu lat wyglądały na głęboki zespół natręctw myślowych, potem objawiła się duża depresja. Początek wielkiego wysiłku, jakim jest dojrzewanie zbiegł się w czasie z pierwszymi niepokojącymi sygnałami, że coś zaczyna się złego dziać w mojej młodej psychice.

Francesco, czyli Wielki Zbiór (Franek Sylwanowicz)

Rok temu (a może dwa?) Franek „porwał" po pewnym wernisażu w BWA całą grupę koleżanek i kolegów do swojego domu, na dalekim przedmieściu. Najpierw siedzieliśmy w ogrodzie o różnych poziomach – były w nim ścieżki, schodki, miniaturowe pagórki, kamienie, rosły prześliczne kwiaty i drzewa także. Nad stołem zwisały gałęzie czereśni – sam urok. Ciągle zastanawiam się, czy Franek i jego żona (bo z pewnością miał aprobatę i pomoc żony) stworzyliby coś równie pięknego, gdyby mieli więcej miejsca. Jednym słowem, czy ograniczenie przestrzeni służyło ich pomysłom, czy pozostawało ograniczeniem?

Niemile chwile –
Zostawia w tyle!...


Patrząc okiem hedonisty

Szkoda życia –
Bez użycia!...

Bogatemu łatwiej być oszczędnym, niż biednemu rozrzutnym

Chociaż historia jest nauczycielką życia, to jednak nie możemy być jej niewolnikami.

Kto przybiera pozę anioła, ten nie wiadomo, co skrzętnie ukrywa przed.

Od wielu lat powieści kryminalne skandynawskich autorów cieszą się niesłabnącą popularnością wśród czytelników. Dotyczy to zwłaszcza szwedzkiej literatury kryminalnej. Nazwiska Sjöwall i Wahlöö, Mankell, Larsson, Kallentoft znane są na całym świecie, również w Polsce. Książki tych twórców  sprzedawane są w wielotysięcznych nakładach. Mniej znana jest fińska literatura. Dopiero sięga po należne jej miejsce w światowej kulturze.

Czarnym Aniołom smutku opadają skrzydła

jakby z czyśćca uciekły upiory i widma

chroniąc się w kalekich wierszach bezbronnych poetów

są powiernikami ich mrocznych sekretów

jak tam jest

za zbyt długim milczeniem

za głuchym telefonem

za nie wysłanym listem

za różą której nie ma

na stole

Wynagrodzony

Otrzymał od rodziny spadek,

Przypiętych kilka łatek.

Na pewną gminę

W tej gminie to jest nagminne,

Że petent wpada pod rynnę.

Lubi drwić z innych. Ma
w sobie spore pokłady
ambicji.
Konstruuje sytuacje, często anty-
liryczne. Składa je
w słowa nie zawsze
przekonujące czytającego. Późno
w noc składa siwą brodę

jeśli nie będziesz prosił nikt ci nie odmówi
z wyszukaną wyższością z triumfem na twarzy
z ironicznym uśmieszkiem który tyle waży
ile zdołasz udźwignąć gdy wreszcie przemówisz

Budzę się zaskoczona
swoją nagością.

Ryba to symbol seksu,
jak wyjaśnia mi ekspert;
właściwie sam przykry widok.

Drugim rodzajem doświadczanego przez bohaterów Dziadów zwątpienia jest zwątpienie w sens dalszej walki. Stawianie oporu wydaje się być bezcelowe, ponieważ nikt nie ma szans w pojedynku z obłudnymi mechanizmami wszechobecnej władzy. Wszyscy osadzeni w więzieniu skazańcy wiedzą, że niczym nie zawinili. Starają się więc żyć złudzeniami i wierzyć w to, że nikt nie ma prawa skazać ich bez wcześniejszego udowodnienia winy. Jednak urzędnikom do pojmania i zniszczenia człowieka nie jest potrzebne żadne rzeczywiste przewinienie, wystarczy „ślad dowodu, cień śladu, choćby cieniów cienie". Osobą mającą pełną świadomość sposobu działania carskiego aparatu policyjnego, oraz dostrzegającą mistyfikacje stosowane przez władze, jest Tomasz.

„Na początku słowa" to tytuł pierwszego poetyckiego zbioru Bogdana Piotra Kozłowskiego. Tom zawierający 40 najważniejszych dla autora wierszy podzielony został na 5 części i wzbogacony fotografiami.

Tęcza nadeszła niespodziewanie,
połączyła dwa brzegi jeziora tylko
stary Grzegorz potrafi zwinąć ją
jak mapę dłońmi na których zakola
żył szare plamy wysp i wzniesienia
bladych brodawek tworzą własny
krajobraz.

Adam Jeż usiadł za klawiaturą komputera. To nie fortepian, ale też można wydobyć mocne akordy, może bardziej konkretne. Lubił słowne crescendo, które ekstatycznie przechodzi w moderato pojęć i hipostaz  z lekkim akcentem typu mosso.

Splatałam grzywy światła - złotych koni wizje,
By złocić się i płonąć słonecznym artyzmem,
Rozrzucać kłosy ciepła - letnim skrzydłem wiatru,
Po stepie szmaragdowym pustynnie wyblakłym...

Nie oczekuję zuchwale
że to wszystko dla mnie

Wiemy, że nie jesteśmy sami,
czuwa nad nami przeznaczenie
i anioł o zmęczonej twarzy
ukrytej w ciepłych dłoniach,
które pielęgnują śpiące dzieci
i wyplatają warkocze deszczu
z brzuchatych obłoków.

Monika Pęcikiewicz jest osobą, która swoją twórczością wzbudziła niemałe kontrowersje.  Reżyserka, poszukując środków teatralnego wyrazu, mających służyć demaskowaniu kondycji społeczno-politycznej jednostki oraz narzędzi opresji zawłaszczających podmiotowość, często odwołuje się do pornografii. Pornoi oznacza po grecku brudny.

Trzy pozycje, które wybrałam, aby zaprezentować twórczość Izabeli Filipiak, są skrajnie różne, choć poruszają podobne problemy. W swojej prezentacji chciałabym skupić się na interpretacji Absolutnej amnezji i porównać jej problematykę z pozostałymi książkami Filipiak, które zamieściłam w bibliografii. Zbiór felietonów Kultura obrażonych posłużył mi zrozumieniu problematyki twórczości Filipiak i będę pośrednio nawiązywać do niego w kontekście poglądów pisarki.

Karolina Kusek, znana i ceniona wrocławska poetka dla dzieci, wydała dotąd dla nich kilkanaście tomów wierszy, poświęciła im sztukę teatralną, odbyła z najmłodszymi przynajmniej kilkaset spotkań autorskich, jest także jurorką wielu konkursów literackich, na koniec gorącym orędownikiem praw dziecka, jego niezmiennym obrońcą.