Pobierz Akant 2018 nr 13

Pobierz Akant 2018 nr 12

Pobierz Akant 2018 nr 11

Jarosław Hebel, znany czytelnikom „Akantu” z interesujących esejów, przystąpił do wydawania czasopisma „Moja Przestrzeń Kultury”. Bezpłatnie porozdawał pierwszy numer w bibliotekach i domach kultury miasta stołecznego (sic!) Warszawy, a w drugim numerze, przyspieszonym , szybszym niż „Akant, bo rozpowszechnianym już w połowie lipca 2018 roku, choć sygnowanym na wrzesień 2018 roku, napisał:

Debiut książkowy Danuty Ewy Dachtery pt. MOJE MACONDO, to piękna pozycja edytorska, dzieło Wydawnictwa Literackiego ATENA. Z okładki spogląda kobieta oczami pełnymi dobroci, pragnieniem przytulenia drugiego człowieka. To właśnie w empatycznym przeżywaniu świata, poszanowaniu każdej ludzkiej istoty należy upatrywać źródeł inspiracji do wierszy, które autorka – /psycholog z wykształcenia/ - zamknęła w swym dziele. Utwory, które na pozór wydają się łatwe w odbiorze, de facto kryją w sobie akcenty niedomówień prowokujące do głębokiej analizy treści.

Czy można być szczerym w poezji? - Pewnie tak. W przypadku Piotra Dumina tytuł jego najnowszego tomiku „Gra w otwarte” na to wskazuje. Ale poezja, jak to poezja. Nie można jej traktować dosłownie. Dużą rolę pełnią w niej niedomówienia, przemilczenia, metafory, porównania,   itd., czyli to, co zaprzecza jej bezpośredniości..
  Można się zastanawiać, jak dalece można być szczerym w sztuce pięknego słowa i w jakim stopniu może być zrozumiała. - Jest takie powiedzenie „gra w otwarte karty”, i może je miał na myśli Dumin.  W tym przypadku jest raczej wątpliwe, że uległ złudzeniu jawności.

Książka pt. „Ciało (boskie sezony)” wydana w 2018 roku przez krakowską „Miniaturę” to debiut urodzonej w 1987 roku w Kielcach Igi Reczyńskiej, absolwentki filologii polskiej – o czym można przeczytać w bardzo skąpej notce o autorce pod koniec tomiku. Jednakże w internecie można znaleźć więcej informacji na temat autorki – obecnie mieszka w Berlinie i już ma na swoim koncie prasowe i sieciowe publikacje, brała udział w slamach poetyckich.

Kiedy patrzę na fotografię szczęśliwego ojca trzymającego z czułością drobną rączkę, może co najwyżej trzyletniej córeczki, Basi, z której to fotografii uczynił ,Karol Irzykowski, zarazem kartę pocztową adresowaną – w poczuciu ojcowskiej radości - do starszego o prawie dwa lata  brata, Alfreda (14.08.1871-8.09.1922) i jego żony, Heleny (1878-1965), mieszkających wówczas w Brzesku, dostrzegam serdeczne relacje rodzinne.

gdy masz jedno mieszkanie – koniecznie wynajmuj
bo inaczej już nigdy nie kupisz drugiego
mając dwa głupio zrobisz wynajmując jedno
bo to może nie starczyć na kolejny zakup